YENİ BABİL DÖNEMİNDE TARIM POLİTİKALARI VE TARIMSAL ÜRETİM

Abstract

Yeni Babil dönemi tarımsal üretimi ve tarım politikaları Mezopotamya Bölgesi’nde binyıllar boyunca tecrübe edilerek belirlenmiş tarım metotları ve bunlar üzerine şekillenen uygulamalar vasıtasıyla yeni bir form kazanmıştır. Babil toplumunda sözü edilen bu uygulamalar neticesinde toprak mülkiyeti kraliyet ailesi ve kraliyete mensup kimseler, tapınaklar ve özel mülkiyet olmak üzere başlıca üç ana unsur tarafından idare olunmuştur. Bununla birlikte ekilebilir alanların kiralanması da söz konusudur. Dolayısıyla böyle bir uygulama ile hem kraliyet hem tapınak ve hem de sayısı fazla olmamakla birlikte zengin toprak sahipleri ekilebilir alanlardan yüksek kâr ve sabit bir gelir elde etmeyi amaçlamışlardır. Buna göre krallar Babil’in verimli topraklarından en üst düzeyde faydalanabilmek adına bir takım girişimlerde bulunmuşlardır. Bunlar arasında ekilen her bir alanın su ihtiyacının karşılanabilmesi için tarımsal alanların parsellenmesi ve sulama kanallarının tamir ve bakımının yapılması gibi bir dizi reformlar yer almaktadır. Özellikle Nar-Šamaš ve Libil-hegal gibi geniş çaplı kanalların restorasyonu bu projeler arasında yer almaktadır. Bu çalışmada Yeni Babil dönemi tarımsal üretimi ve yöneticilerin tarımsal üretimi teşvik edici politikaları üzerinde durulmuştur.