Fanilik Üzerine Yeniden Düşünüş

Antik Caglardan gunumuze uzanan surecte, kulturden kulture farklilik gosteren; mezar taslari, ozel lahitler, anit mezarlar, piramitler, oluyu gomme, mumyalama, resmini, heykelini yapma hatta olu bedeni fotograflama vb. cabalarin hemen hemen hepsinin olum ve olum sonrasi uzerine konuslanan inanc, rituel ve dusunuslerin urunu oldugu soylenebilir. Olumun kacinilamaz ve ertelenemez olmasi gercekligi, bir yandan olum sonrasi yasam inanisinin ortaya cikmasi ve evrensellesmesinde etkili olurken, diger yandan ise yasamin gelip geciciligine karsi itici bir guc, bir direnc gelistirerek zamani daha iyi degerlendirme, daha uretken olma, gelecek zamana kendinden kalici bir seyler birakma adina farkli yaratimlarin ortaya konmasinda da etkili olmustur. Bu makalenin konusu olan “fanilik uzerine yeniden dusunus”, olum temasinin farkli alanlarda olum ve olum sonrasi uzerine yaklasimlari, olumlu olmanin bilinci ve problematigi baglaminda ele alinarak, gecicilik(fanilik) etkisinin cagdas sanata yansimalari -bu alanda calismalari olan sanatcilar ve yapitlari- cercevesinde irdelenerek, degerlendirilmektedir.