“Anlatısal Karşıtlık” Açısından Haldun Taner’in “Fasarya” Adlı Öyküsünde İçerik ve Yöntem

Turk oykuculugunun onemli isimlerinden Haldun Taner’in Şishane’ye Yagmur Yagiyordu adli kitabi 1953 yilinda yayimlanmistir. Bu yazida, kitapta yer alan “Fasarya” adli oyku, icerik ve yontem acisindan incelenecektir. Genel bir ifadeyle, oykunun anlamsal duzlemini olusturan konu, tema ve icerik gibi unsurlarin metnin anlatisal stratejisinde “karsitliklar” uzerine insa edildigi gozlemlenmektedir. Ayni durum yontem basligi altinda inceleyecegimiz anlatici ve zaman gibi problemlerde de kendini gostermektedir. Anlatisal karsitlik ifadesiyle kast edilen, salt edebiyatin temel enstrumanlarindan olan tezat sanatinin oykude oynadigi rol degildir. Burada ayni zamanda, anlaticinin oykunun icindeki konumu ve bakis acisi sonucu olusan anlatisal bir strateji soz konusudur. Bu strateji ise yapmis oldugumuz inceleme sonucunda iki sekilde ortaya cikmaktadir. Bunlardan ilki Fasarya’yla anlatici arasindaki iliskiye, ikincisi ise yine onun toplum ve toplumsal olaylar karsisindaki konumuna dayalidir. Dolaysiyla bu yazida, “Fasarya”nin icerik ve yontemini belirleyen temel unsur oldugunu dusundugumuz “anlatisal karsitlik” durumunun oykunun kurgusalliginda ne olcude rol oynadigi sorunsali uzerinde durulacaktir. Şuphesiz bu durum ayni zamanda, Haldun Taner’in oykuculugunde benzer oyku tekniklerinin kullanilip kullanilmadigi hususunda yeni calismalarin yapilmasini saglayacaktir.