Gezegenlerin Hareketinden Mûsikî Nağmelerine

Musikiyi kâinat ile izah etmek, kadim bir gelenektir. Islâm dusunce dunyasinda da musiki, kozmik sembollerle ve varliklarla aciklanir ancak bu aciklamalar tamamen Islâm dusunurlerinin gelistirdikleri orijinal bir aciklamadir, bu kadim bir musiki ogretisidir ve Islâm kultur ve dusuncesi uzerinden, yenilenmek ve genisletilmek suretiyle, Islâm dusunce perspektifi icinde devam eder. Cunku Islâm dusuncesi, kultur ve medeniyeti, bu okuma ve izah etme seklini kendi varlik tasavvur ve tahayyulune daha uygun bulmustur. Gerek sesler arasindaki iliski zenginligi ve seslerin uyumlu kullanilisi, gerekse insan ruhu uzerinde biraktigi tesirler, dusunurleri musiki hakkinda “Kosmosun bir ifadesi” yorumunu yapmaya yoneltmistir. Cunku kosmos, bu dusunurlere gore bir “Harmonia (uyum)” idi. Musiki de sesler arasinda bir “Harmonia”yi yansitmaktadir ve adeta kozmik harmoniayi ifade etmektedir. Bu dusuncenin sahibi Pythagoras’a gore kâinat, ilâhi bir ozellik arzetmekteydi ve dolayisiyla iyi ve tek bir butun olmak durumundaydi. Pythagoras, bugunku muzik kurallarini ortaya koyan ve temellendiren kisi olmakla birlikte, musiki ilmine ve sanatina getirdigi kozmik yorumlarla da dikkat cekmektedir.