Prakse i naracije (o) starosti u Zagrebu

Rad predstavlja inicijalno etnolosko i kulturnoantropolosko promisljanje starenja i mogucih pristupa u istraživanju starosti na osnovi literature i terenskih opservacija praksi te naracija o starosti i starenju u glavnom hrvatskom gradu, Zagrebu. U teorijsko-interpretativnom smislu oslanja se na antropologiju starenja, antropologiju grada te antropologiju obitelji i srodstva, kao i na koncepte stvaranja grada, javnoga prostora i aktivnog starenja. U radu se krece od presjeka sociokulturnih istraživanja starosti, potom se (kriticki) razmatra koncept aktivnog starenja, te se zavrsava etnografskim uvidima u prakse i naracije (o) starosti u kontekstu hrvatskoga glavnog grada. Razmatraju se pojedine karakteristike neformalnih i formalnih praksi starih osoba u glavnome gradu te reklamni diskurs u okviru oglasavanja u javnom prostoru grada. Istraživanje je obuhvacalo analizu odnosa starenja i grada, starosti i urbanoga (javnog) prostora, te promisljanje paradigme “aktivnog starenja” u gradu Zagrebu. Cilj je ovog rada uputiti na opservirane, “osluhnute” elemente prikupljene etnografske građe vezane uz življene prakse starih osoba u javnom prostoru grada, kao i na suvremeni politicki i oglasivacki diskurs o starenju i starim osobama u Hrvatskoj i u glavnom gradu.