Regionalizm łowicki w okresie Polski Ludowej

Prezentowana dysertacja jest próbą bilansu aktywności regionalistycznej Łowiczan w okresie Polski Ludowej. Szczególnym przedmiotem analizy uczyniłam działalność organizacji społecznych, instytucji państwowych oraz indywidualne przejawy troski o dobro małej ojczyzny, jakie można było zaobserwować w Łowiczu i okolicach w latach 1945-1989. Praca ta wpisuje się w nurt badań regionalnych. Analiza regionalizmu łowickiego w okresie Polski Ludowej, jak i w czasach wcześniejszych, nawiązuje do tradycji francuskiej, która traktowała to zjawisko jako ruch społeczny. Ze względu na ilość podejmowanych w tym czasie inicjatyw lokalnych, skupiłam się na prześledzeniu działalności organizacji, instytucji oraz pracy poszczególnych społeczników na terenie Łowickiego, traktując je jako przejaw oddolnej działalności. Mam świadomość istnienia i działania organizacji ogólnopolskich, które w swoich programach propagowały idee pielęgnowania tradycji i historii małych ojczyzn, w tym także Łowickiego. Jednak doceniam ich wpływ na upowszechnianie wiedzy o regionie łowickim w szerszych kręgach społecznych. W badaniach przyjęłam następującą tezę główną: regionalizm łowicki był zjawiskiem istniejącym także w okresie Polski Ludowej. W pracach mających na celu zweryfikowanie tezy głównej poszukiwałam również odpowiedzi na tezy cząstkowe, ujawniające się w następujących pytaniach: 1) jak w omawianym okresie kształtowało się życie społeczno-kulturalne regionu? 2) jaki wpływ na działalność regionalistyczną miały zmiany w sytuacji społeczno-politycznej? 3) jaki wpływ na aktywizację mieszkańców miały organizacje społeczne tworzone w okresie Polski Ludowej? 4) jaką rolę w aktywności organizacji społecznych Łowiczan odgrywały oświata i kultura? 5) jakie czynniki przeważały w działalności regionalistycznej: związane z kulturą ludową czy z dziejami Łowicza i regionu?