Ebrû Sanatı Ve Bir Ritüel Deneyimi Olarak Ebrû Yapımı

Son donemde one cikan klasik sanat dallarindan biri olan ebru, ilgi goren bir sanat olmasinin yaninda, bu sanati gerceklestiren kisiler acisindan da onemli ozellikler tasimaktadir. Ebru’ya ilgi gosterenler, bu sanata gerek bireysel gerekse sosyal bir faaliyet olarak bakmaktadirlar. Bireysel acidan hem populer hem de klasik bir sanat olmasinin etkisi oldugu soylenebilir. Ancak ebru ile ilgilenmenin, ebruyu bir ugras, hobi ya da profesyonel is olarak gormenin sosyal birliktelik acisindan bircok sebep ve sonucu vardir. Ebruyu, ilgilisinin tek basina oldugu tekne basi ortaminin otesinde, sosyal antropolojik acidan tekrarlanan ve paylasilan bir faaliyet olarak ele aldigimizda, ebru yapmanin rituel taraflarini gorebiliriz. Bireyi diger bireylerle bir araya getiren, hem yaparken hem de sergilerken paylasilan bir ortam saglayan ve bu ortam icinde zamanmekan birlikteligini ortaya cikarip kisilere soyut haller ve manevi hisler tecrube ettiren Ebru sanati, ebrucuya hem tekrarlanamayan bireysel deneyim hem de sosyal bir birliktelik kurma ve yasanmisliga sahip olma imkani vermektedir. Ebru sanati ve ebrucular, kulturel antropolojinin onemli bir arastirma alani olan ritueller acisindan el degmemis bir konudur. Bu makalede ebru yapiminin her asamasi, bu asamalarin ebrucu tarafindan deneyimlenmesi ve sosyal bir ortamda paylasilmasini ele alip; bu hususlari kisisel deneyim ve gozlemlerden yararlanarak “rituel” anlayisi ile ortaya konulmaktadir.