Çocuklarda Ayrılık Kaygısı ile Anne-Babanın Ayrılık Kaygısı ve Ebeveynliğe Yönelik Tutumları

Bu çalışmada, çocukların ayrılık kaygısı ile anne babalarının ayrılık kaygısı ve ebeveynliğe yönelik tutumları arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla Ankara’da yaşayan 467 anne babaya ulaşılmıştır. Araştırmada “Ayrılık Kaygısı Değerlendirme Ölçeği-Ebeveyn Formu”; “Yetişkin Ayrılık Anksiyetesi Anketi” ve “Ebeveynliğe Yönelik Tutum Ölçeği” kullanılmıştır. Ayrılık kaygısı düşük çocukların anne babalarının ayrılık anksiyete düzeyinin ve ebeveynliğe yönelik tutumlarının, ayrılık kaygısı yüksek çocukların anne ve babalarınınkinden manidar olarak farklı olup olmadığı bağımsız örneklemler t-testi ile incelenmiştir. Yalnız kalma korkusu ve terk edilme korkusu yüksek çocukların hem annelerinin hem de babalarının ayrılık kaygıları yüksek, evlilik doyumları düşük bulunmuştur. Yalnız kalma korkusu yüksek çocukların annelerinin ebeveynliğe yönelik tutumları yalnız kalma korkusu düşük olan çocukların annelerine kıyasla daha olumsuz bulunmuştur. Terk edilme korkusu yüksek çocukların annelerinin ebeveynliğe yönelik genel tutum ve ilgilerinin de düşük olduğu gözlenmiştir. Ancak yalnız kalma korkusu yüksek ve düşük olan çocukların annelerinin, ebeveynliğe ilişkin öz yeterlik düzeyleri ve ebeveynliğe yönelik ilgi düzeyleri farklı bulunmamıştır.