TRABLUSGARP SAVAŞI’NDA ÇANAKKALE BOĞAZI’NIN MAYINLANMASI

İtalya, milli birliğini tamamladıktan sonra diğer Avrupalı büyük devletler gibi hızla sömürgecilik politikası izlemiştir. Bu politika doğrultusunda da Akdeniz havzasında önce Tunus’a yönelmiş ancak Fransa’nın Tunus’u işgali ile Trablusgarp’ta nüfuz sağlama girişimlerinde bulunmuştur. İtalya, Trablusgarp’ı işgal etmeden önce bölgede işgali kolaylaştırabilmek maksadı ile siyasal, sosyal ve ekonomik birçok girişimde bulunduktan sonra Avrupalı büyük devletler ile de gizli anlaşmalar yapıp, onların da onayını aldıktan sonra Osmanlı Devleti’ne 29 Eylül 1911’de savaş açmışlardır. İtalya’daki bazı yöneticiler, bu savaş için askeri bir gezinti havasında geçeceği şeklinde yorumlar yapmışlardı. Ancak İtalyan ordusu, gönüllü olarak bölgeye giden Türk subaylarının eğitim verip, organize ettiği yerli halkın direnişi karşısında çıkmaza girmiştir. Zira İtalyan askeri birlikleri şehirlerin kıyı bölgelerini işgal etmiş olsalar da yerli halkın direnişi karşısında şehirlerin iç taraflarına girmeyi bir türlü başaramamışlardır. Bu durum İtalyan ekonomisi üzerinde büyük krizlere yol açarken, İtalyan askerleri açısından da moral ve motivasyonlarının çökmesine neden olmuştur. Bu nedenle İtalya, Osmanlı Devleti’ni barış masasına oturmak zorunda bırakmak için savaşı Akdeniz’e ve Ege’ye yaymaya karar vermiştir. Bu karar doğrultusunda da 18 Nisan 1912’de Çanakkale Boğazı’na saldırmışlardır. Bu makalede, İtalyan savaş gemilerinin Çanakkale Boğazı’nı geçme girişimlerine karşın, Osmanlı Devleti’nin almış olduğu savunma tedbirlerinden boğazın mayınlanma faaliyetleri incelenmiştir.