Oorlogspaarden

Paarden speelden gedurende drieduizend jaar een cruciale rol in de oorlogsvoering, tot en met de Eerste en zelfs de Tweede Wereldoorlog. In de middeleeuwen was de cavalerie belangrijk om de infanterie van de tegenstrever te verpletteren. Daar kwam verandering in toen de strijdende partijen op het slagveld vuurwapens gingen gebruiken, waartegen de paarden niet bestand waren. Rijpaarden waren nodig bij de cavalerie en de artillerie, trekpaarden bij de artillerie en de logistiek. De veldartillerie, heel belangrijk in een belegeringsoorlog, werd meer en meer vervangen door een rijdende artillerie, die beweeglijker was en de cavalerie beter kon volgen op het slagveld. In de oorlog werden paarden doorgaans beschouwd als transport- en gevechtsmachines waar niet naar omgekeken werd. Ondervoeding en slechte verzorging waren hun lot. De militaire verslaggeving is heel gedetailleerd, maar de paarden krijgen nauwelijks aandacht. Het oorlogsgeweld deed massa’s paarden sneuvelen, maar veel paarden kwijnden weg door onverzorgde drukletsels van slecht passend tuig, of ze gingen ten onder aan ziekten als schurft en kwade droes.