Posiłki rodzinne jako narzędzie budujące więzi rodzinne oraz zapobiegające zaburzeniom psychicznym i społecznym dzieci w Stanach Zjednoczonych

Abstract

Autor podjął się opracowania tematu: posiłki rodzinne jako narzędzie budowania więzi. Z analizy literatury przedmiotu wynika, że posiłek rodzinny w historii ulegał przemianom i bardzo mocno zależał od sytuacji ekonomicznej i społecznej rodziny. W czasach najdawniejszych kobiety i dzieci, ze względu na niską pozycję społeczną bardzo rzadko mogły jeść razem z mężczyznami. Sytuacja uległa zmianie, gdy kobieta stała się opiekunką domowego ogniska, a dzieci odgrywały co raz większą rolę. W czasie II wojny światowej obraz rodziny, która wspólnie je obiad, był wykorzystywany do celów propagandowych, ale ze względu na liczbę mężczyzn przebywających na froncie, rzadko dochodził do skutku. Za „złoty okres” rodzinnych posiłków uznane zostały lata pięćdziesiąte XX wieku, w których były one powszechne. Dzisiaj częstotliwość posiłków rodzinnych zależy od wielu czynników. Można tu wymienić zmiany w strukturze rodziny czy dużą aktywność pozaszkolną dzieci. Wyniki różnią się w zależności od badań, ale u wielu z nich zauważa się spadek częstości rodzinnych spotkań przy stole. Rodzice podobnie jak ich dzieci cenią sobie czas, który spędzają wspólnie podczas jedzenia, a jedną z głównych zalet takich spotkań jest wzmacnianie więzi między rodzicami i ich dziećmi. Nie jest to jednak jedyny pozytyw rodzinnych posiłków. Wśród nastolatków, którzy regularnie jedzą z rodzicami mnożna zauważyć mniejszą liczbę chorych na depresję i sięgających po różnego typu używki. W tej specyficznej grupie dostrzegalny jest również pozytywny wpływ na wyniki w nauce dzieci i młodzieży i problem nadwagi.