De NOW en bedrijfseconomisch ontslag: de spagaat van een werkgever die loonkostensubsidie aanvraagt, maar tegelijkertijd moet reorganiseren

Abstract

Sinds 6 april 2020 kunnen werkgevers een loonkostensubsidie aanvragen onder de Tijdelijke noodmaatregel overbrugging voor behoud van werkgelegenheid (‘NOW’).1 De NOW is onderdeel van een breder pakket aan steunmaatregelen dat de regering heeft geïntroduceerd om de economische gevolgen van de coronapandemie en de daarmee verband houdende overheidsmaatregelen te ondervangen. Het doel van de NOW is om werkgevers tegemoet te komen in de betaling van de loonkosten om zo een periode van substantieel omzetverlies als gevolg van de coronacrisis te kunnen overbruggen.2 De NOW stelt werkgevers door een loonkostensubsidie in staat hun werknemers in deze economisch turbulente tijden door te blijven betalen en zo veel mogelijk in dienst te houden. De loonkostensubsidieregeling moet op die manier grootschalige ontslagen en werkloosheid voorkomen.3 Deze doelstelling vertaalt zich in twee kernverplichtingen voor de werkgever die een beroep wil doen op de NOW: (i) de werkgever is verplicht de loonsom zo veel mogelijk gelijk te houden, en (ii) de werkgever mag gedurende de loonkostensubsidieperiode geen ontslagaanvragen om bedrijfseconomische redenen indienen bij het UWV. Deze verplichtingen zijn een uitwerking van de verantwoordelijkheid die