The scope of the employee's right to permissible public criticism of the supervisor. Gloss to the judgment of the Supreme Court of 28 August 2013, I PK 48/13. critical voice

Abstract

Niniejsza glosa omawia stanowisko Sądu Najwyższego zajęte w wyroku z z dnia 28 sierpnia 2013 r., I PK 48/13. Główna teza Sądu dotyczyła możliwości pracownika do dozwolonej, publicznej krytyki przełożonego tj. prawa do whistleblowingu, czyli ujawnienia nieprawidłowości w funkcjonowaniu zakładu pracy polegających na różnego rodzaju aktach nierzetelności, nieuczciwości z udziałem pracodawcy lub jego przedstawicieli, gdy nie prowadzi to do naruszenia jego obowiązków pracowniczych polegających w szczególności na dbaniu o dobro zakładu pracy i zachowaniu w tajemnicy informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę (obowiązek lojalności; nienaruszania interesów pracodawcy - art. 100 § 1 pkt 4 k.p. Brak konsekwencji Sądu Najwyższego w orzeczeniu pomiędzy poinformowaniem opinii publicznej o nieprawidłowościach w miejscu pracy, a obowiązkiem lojalności pracowniczej powoduje powstanie jeszcze większych wątpliwości po stronie pracowników, chcących ujawnić nieprawidłowości. Zdaniem Autora stanowisko zajęte w sprawie nie wyjaśnia kiedy lojalność jest wiążąca dla pracownika. Brak konsekwencji Sądu Najwyższego zostało powielone w następnych orzeczeniach np. z dnia 10 maja 2018 r.