{"title":"Arnica montana and its medicinal value in the light of scientific research","authors":"M. Krauze-Baranowska, Katarzyna Kimel","doi":"10.32383/farmpol/156952","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"Arnika górska (Arnica montana) jest rośliną stosowaną w lecznictwie od setek lat a obecnie w fitoterapii w formie preparatów do użytku zewnętrznego (żele, maści i płyny z wyciągiem z wysuszonego koszyczka arniki), jak i homeopatii, w której może być także stosowana doustnie (różne rozcieńczenia nalewki TM ze świeżej planta tota).\nCelem pracy było podsumowanie danych literaturowych dotyczących znaczenia arniki górskiej i jej przetworów w fitoterapii na tle zastosowań homeopatycznych, z uwzględnieniem składu chemicznego, aktywności farmakologicznej i biologicznej, mechanizmów działania oraz badań klinicznych.\nBadania biochemiczne i farmakologiczne potwierdzają korzyści płynące ze stosowania alopatycznych przetworów z arniki jako środków przeciwzapalnych. Mechanizm tej aktywności jest związany przede wszystkim z obecnością dwóch grup substancji biologicznie czynnych: laktonów seskwiterpenowych – helenaliny, dihydrohelenaliny i ich estrów, oraz wzmacniających ich działanie związków polifenolowych. Badania kliniczne potwierdzają skuteczność preparatów z arniką w terapii schorzeń układu mięśniowo-szkieletowego o zróżnicowanym podłożu, włączając w to zarówno kontuzje i urazy sportowe, jak i choroby reumatyczne. Jednocześnie potencjał terapeutyczny arniki związany jest również z innymi kierunkami działania, w szczególności aktywnością przeciwobrzękową, przeciwreumatyczną, antyoksydacyjną i korzystnym wpływem na naczynia krwionośne. Obiecujące wydają się także wstępne wyniki badań z ostatnich lat wskazujące na potencjalne zastosowanie surowca w leczeniu leiszmaniozy skórnej.\nPrzeprowadzony przegląd doniesień naukowych wskazuje, że przetwory z arniki górskiej stanowią źródło cennych substancji biologicznie czynnych, a w konsekwencji skuteczny lek w stanach zapalnych o różnym podłożu (urazy, choroby reumatyczne). Oprócz ugruntowanego stosowania arniki jako środka przeciwzapalnego, wyniki badań ostatnich lat rozszerzają potencjał terapeutyczny surowca o nowe możliwe zastosowania i kierunki działania.","PeriodicalId":34025,"journal":{"name":"Farmacja Polska","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2022-11-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Farmacja Polska","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.32383/farmpol/156952","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"Q4","JCRName":"Pharmacology, Toxicology and Pharmaceutics","Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
Abstract
Arnika górska (Arnica montana) jest rośliną stosowaną w lecznictwie od setek lat a obecnie w fitoterapii w formie preparatów do użytku zewnętrznego (żele, maści i płyny z wyciągiem z wysuszonego koszyczka arniki), jak i homeopatii, w której może być także stosowana doustnie (różne rozcieńczenia nalewki TM ze świeżej planta tota).
Celem pracy było podsumowanie danych literaturowych dotyczących znaczenia arniki górskiej i jej przetworów w fitoterapii na tle zastosowań homeopatycznych, z uwzględnieniem składu chemicznego, aktywności farmakologicznej i biologicznej, mechanizmów działania oraz badań klinicznych.
Badania biochemiczne i farmakologiczne potwierdzają korzyści płynące ze stosowania alopatycznych przetworów z arniki jako środków przeciwzapalnych. Mechanizm tej aktywności jest związany przede wszystkim z obecnością dwóch grup substancji biologicznie czynnych: laktonów seskwiterpenowych – helenaliny, dihydrohelenaliny i ich estrów, oraz wzmacniających ich działanie związków polifenolowych. Badania kliniczne potwierdzają skuteczność preparatów z arniką w terapii schorzeń układu mięśniowo-szkieletowego o zróżnicowanym podłożu, włączając w to zarówno kontuzje i urazy sportowe, jak i choroby reumatyczne. Jednocześnie potencjał terapeutyczny arniki związany jest również z innymi kierunkami działania, w szczególności aktywnością przeciwobrzękową, przeciwreumatyczną, antyoksydacyjną i korzystnym wpływem na naczynia krwionośne. Obiecujące wydają się także wstępne wyniki badań z ostatnich lat wskazujące na potencjalne zastosowanie surowca w leczeniu leiszmaniozy skórnej.
Przeprowadzony przegląd doniesień naukowych wskazuje, że przetwory z arniki górskiej stanowią źródło cennych substancji biologicznie czynnych, a w konsekwencji skuteczny lek w stanach zapalnych o różnym podłożu (urazy, choroby reumatyczne). Oprócz ugruntowanego stosowania arniki jako środka przeciwzapalnego, wyniki badań ostatnich lat rozszerzają potencjał terapeutyczny surowca o nowe możliwe zastosowania i kierunki działania.