Iść wolniej, a w każdym razie inaczej. Jak zbudować opowieść o Unii po pandemii?

Abstract

Aby zbudować opowieść o Unii po pandemii, staramy się zrozumieć zmiany i ich wpływ na nasze życie. Rok 2020 osłabił wiarę w przyszłość pojmowaną jako lepsza wersja teraźniejszości. Pandemia dała argumenty na rzecz tezy o wyczerpywaniu się projektu nowoczesności. Wiemy już, że musimy zwolnić, a także poszukać innych dróg. UE próbuje odczytać te znaki czasu poprzez Zielony Ład i budżet wieloletni, który ma być inwestycją w zmianę. Z pokonywania własnych słabości Wspólnota czerpie siłę i tlen do działań solidarnych. Zmierza w kierunku Unii bliższej współpracy. Chce już nie tylko wyrównywać różnice między bogatymi i biednymi, lecz także tworzyć inny model gospodarczy. Szuka nowej roli w świecie, bo wie, że musi bardziej liczyć na siebie. Z tej przemiany wyłania się współczesne europejskie imaginarium, zespół wyobrażeń i emocji kierujących ludzkimi działaniami. Są one szczególnie ważne dla młodszych pokoleń, które „przestały widzieć” Europę. Pedagogicznym wyzwaniem jest wytłumaczenie współczesnego sensu bycia razem. Polska ma szansę uczynić z zachodzących zmian, w tym zielonej transformacji, silny impuls rozwojowy. Nie sprzyja temu podsycanie nastrojów antyunijnych w kraju.