Drugs most commonly used in chronic antithrombotic therapy and their impact on patients preparing for maxillofacial surgery.

Abstract

Wprowadzenie nowych metod leczenia w różnych specjalnościach medycznych wiąże się również z zastosowaniem w terapii nowych leków. W leczeniu różnych jednostek chorobowych coraz częściej stosowane są przewlekle leki przeciwzakrzepowe. Jest to obszerna grupa preparatów działających na różne składowe procesu krzepnięcia. Zdecydowaną większość preparatów przeciwzakrzepowych stosowanych w terapii przewlekłej możemy zaliczyć do grupy leków przeciwpłytkowych - hamujących aktywność płytek krwi, lub do leków przeciwkrzepliwych - wpływających na różne czynniki kaskady krzepnięcia. W ostatnich latach, dzięki postępowi w profilaktyce i leczeniu chorób sercowo-naczyniowych, w codziennej praktyce klinicznej możemy też spotkać chorych stosujących na stałe terapię łączącą dwa takie leki. W profilaktyce wtórnej oraz u pacjentów z wysokim ryzykiem zakrzepowo-zatorowym stosowana jest nawet terapia potrójna. Stosowanie wyżej wymienionych preparatów zapobiega tworzeniu zatorów, ale może stwarzać ryzyko nadmiernego krwawienia zagrażającego życiu lub zdrowiu chorego. Powikłania krwotoczne przewlekle stosowanych leków przeciwzakrzepowych są problem szczególnie istotnym u pacjentów, przygotowujących do zabiegów z zakresu chirurgii twarzoczaszki. W obrębie tej dziedziny możemy wyróżnić, według zaleceń Międzynarodowego Towarzystwa Zakrzepicy i Hemostazy, zabiegi o małym lub umiarkowanym ryzyku krwawienia oraz takie o wysokim ryzyku krwawienia. W przypadku operacji obarczonych wysokim ryzykiem krwawienia konieczne jest staranne przygotowanie chorego. Autorzy omawiają leki najczęściej stosowane w terapii przeciwzakrzepowej. Opisują ich rodzaje oraz mechanizmy działania i właściwości farmakologiczne. W poniższej pracy poglądowej, opierając się na aktualnej literaturze, przedstawione zostały zalecenia odnoszące się do każdego z wyżej wymienionych grup zabiegów. Omówione wytyczne pozwolą bezpiecznie przygotować pacjentów, którzy przewlekle przyjmują leki przeciwzakrzepowe, do rożnych zabiegów chirurgicznych w obrębie twarzoczaszki.