Zjawisko zahibernowanej propagandy politycznej w nowych mediach

Abstract

CEL NAUKOWY: Artykuł stawia sobie za cel zwrócenie uwagi na tlący się, poza głównym nurtem dyskursu publicznego, problem przyzwolenia dla propagandy goebbelsowskiej i akceptacji idei nazizmu. Problem ten zwłaszcza mocno nabrzmiewa w nowych mediach, a szczególnie wyraźnie można go zaobserwować na platformie YouTube, która stała się, dla środowisk neonazistowskich, przestrzenią agitacji politycznej. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Podstawową metodę badawczą stanowi analiza oraz interpretacja materiałów źródłowych w formie publikacji w serwisie YouTube. Obejmują one zarówno materiały propagandowe „wy‑ produkowane” pod kierownictwem Josepha Goebbelsa i „zahibernowane” we wspomnianym repozytorium, jak i komentarze oraz wtórne „produkcje” zwolenników tej ideologii. Praca obejmuje również analizę procesu amplifikacji propagandy w mediach społecznościowych w celu pokazania siły jej oddziaływania na pokolenie Y i Z. PROCES WYWODU: Artykuł składa się z dwóch zasadniczych części. Pierw‑ sza prezentuje kwestie historyczne związane z propagandą J. Goebbelsa oraz całym szeregiem produkcji medialnych służących mentalnemu podporządkowaniu społeczeństwa niemieckiego. Druga ukazuje zaś wpływ tych produkcji – zahibernowanych w mediach społecznościowych, a szczególnie w serwisie YouTube – na pokolenie Y oraz Z, które wychowały się w warunkach funkcjonowania powojennej demokracji. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Zasadniczym wnioskiem płynącym z analizy jest teza o silnym wpływie, zahibernowanej w mediach społecznościowych, propagandy goebbelsowskiej oraz jej destruktywnym oddziaływaniu na pokolenia młodzieży w Europie. Jest to pierwszy tekst zwracający uwagę na ten bardzo niebezpieczny proces. Z przeprowadzonej analizy wynika, że poza głównym nurtem dyskursu publicznego tli się nurt rewanżystowski i neonazistowski, który stanowi zagrożenie dla ładu politycznego współczesnej Europy. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Ze względu na odniesienia historyczne do okresu lat trzydziestych i czterdziestych XX wieku artykuł może stać się podstawą refleksji nad współczesnymi kryzysami i zagrożeniami systemów demokratycznych, stanowiąc pewne ostrzeżenie przed nawrotem słusznie minionej epoki totalitaryzmów.