Reclaiming Adolescent Sexuality: Images of Girlhood in Petra Collins’s Babe

Abstract

Reclaiming Adolescent Sexuality: Images of Girlhood in Petra Collins’s Babe This paper examines photographs, drawings, collages and other art forms collected in the book Babe, edited by photographer Petra Collins and published by Prestel in 2015. I read the collected artwork as an attempt to present the image of the girl (including her sexuality) from a young woman’s perspective. Babe, which includes works such as photographs of teenagers with visible period blood on the underwear or a to-do list with the goal of never faking another orgasm, asks who a contemporary girl is and how young artists can challenge traditional images of femininity. In my analysis I focus on the excessive use of the color pink in Babe, characterizing the way artists blend innocence with eroticism. I argue that by playing with artifacts of “girlishness,” artists can both expose the absurdity of the image of the girl in popular culture and reclaim symbols of girlhood. I suggest that Collins – despite her ambitions to create an inclusive platform for female artists – does not present a diverse image of girls, who in Babe is still predominantly white and able-bodied. I introduce the potential reading of Babe as a feminist visual manifesto, in reference to the Riot Grrrl movement and the cultural phenomenon of “girl power.” I suggest that the book offers a possibility of exploring the figure of the girl from the perspective of young female artists. Odzyskując mlodzienczą seksualnośc: wizerunki dziewczynskości w „Babe” Petry Collins Artykul jest analizą fotografii, rysunkow, kolazy i innych prac zebranych przez fotografke Petre Collins w albumie „Babe", wydanym w 2015 roku przez Prestel. W artykule odczytuje zebrane prace jako szanse zaprezentowania wizerunku dziewczyny (w tym jej seksualności) z perspektywy mlodej kobiety. Babe – w ktorej znajdują sie zarowno fotografie nastolatek z widoczną krwią menstruacyjną na bieliźnie, jak i zdjecie listy zadan, na ktorej artystka umieszcza postanowienie, by nigdy wiecej nie udawac orgazmu – zadaje pytanie kim dzisiaj jest dziewczyna i w jaki sposob mlode artystki mogą kwestionowac utarte obrazy kobiecości. Podczas analizy skupiam sie na przewadze rozu w warstwie wizualnej albumu, ukazując sposob, w jaki artystki lączą pozorną niewinnośc z erotyzmem. Twierdze, ze poprzez gre z konwencjami „dziewczynskości” autorki prac mogą zarowno eksponowac sztucznośc wizerunku mlodej kobiety w kulturze popularnej, jak i odzyskiwac symbole dziewczecości. Sugeruje, ze Collins – mimo proby stworzenia inkluzywnej platformy dla artystek – nie oferuje zroznicowanego obrazu dziewczyny, ktora w Babe wciąz jest przewaznie biala i pelnosprawna. W odczytaniu Babe jako feministycznego wizualnego manifestu odwoluje sie do ruchu Riot Grrrl i fenomenu kulturowego reprezentowanego przez haslo „girl power”. Sugeruje, ze album oferuje zglebienie postaci dziewczyny z punktu widzenia mlodych artystek.