A decade of democracy: environmental management in a changing world

Abstract

Die wereld se fokus op die omgewing het begin met die konferensie van die Verenigde Nasies oor die menslike omgewing in Stockholm in 1972. Dit het gelei tot die vorming van die Verenigde Nasies se Omgewingsprogram (UNEP). Die nuwe belangstelling in die mens se rol in die omgewing het egter eers momentum gekry na die publikasie van die verslag “Our Common Future” deur die wereldkommissie oor ontwikkeling en die omgewing onder voorsitterskap van Gro Harlem Brundtland en die opvolgkonferensie ook genoem die Aarde Beraad in Rio de Janeiro in 1992. Die vernaamste produkte van hierdie konferensie was die “Earth Charter” en die Agenda 21 aksieplanne. Kort hierna, in 1994, het Suid-Afrika ’n nuwe regering gekry. Die nuwe Grondwet wat in 1996 aanvaar is, is een van die weinige in die wereld wat klousules oor die beskerming van die omgewing bevat. Sedert 1994 is omgewingswetgewing in Suid-Afrika aansienlik aangepas. Daar is byvoorbeeld ’n nuwe Nasionale Wet op Omgewingsbestuur, ’n Nasionale Waterwet, ’n Minerale en Petroleum Hulpbronontwikkelingswet, ’n Konsepwet op Luggehaltebeheer en vele meer. ’n Groot aantal nieregeringsorganisasies (NGOs) het die Rio-konferensie bygewoon. Van hulle, soos Greenpeace (en plaaslik Earthlife Africa), het drukgroepe ontwikkel wat groot druk op regerings geplaas het om meer aandag aan die beskerming van die omgewing te gee en die omgewing beter te bestuur. In dieselfde tyd is die resultate van wetenskaplike navorsing gepubliseer wat ’n groot impak op die mens se siening van die omgewing gemaak het. Die ontdekking van die gat in die osoonlaag en die versnelde wereldverwarming het wye belangstelling ontlok. Dit het gelei tot konvensies en protokolle wat deur die meeste lande van die wereld ondersteun word, byvoorbeeld 189 uit ’n moontlike 191 lande het die Montreal Protokol vir die Beskerming van die Osoonlaag geratifiseer teen Junie 2004. Reaksie van die privaat sektor het ook nie uitgebly nie en dit is vandag die norm om ook oor die sogenaamde “Triple Bottomline” (ekonomiese, sosiale en omgewingsaspekte) te rapporteer. Die vraag wat nou ontstaan is: wie of wat in die nuwe bedeling – die regering, druk van groen organisasies of reaksie op wetenskaplike navorsing – het die meeste invloed op die magdom nuwe wetgewing en die veranderde klem op omgewingsbestuur in beide die openbare en die privaat sektor gehad? In hierdie referaat word die invloed van al drie kortliks bespreek.