Władztwo planistyczne gminy a określanie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu

Abstract

W niniejszym artykule odniesiono się do władztwa planistycznego gminy, które nie jest nieograniczone i nie należy go pojmować jako pełnej swobody w zakresie określania przez gminę przeznaczenia terenu i zasad jego zagospodarowania. Decydowania o przeznaczeniu terenu i warunkach jego zabudowy ustawodawca nie pozostawił bowiem do wyłącznej kompetencji organów gminy, stanowiąc legitymację w tym zakresie także dla innych organów administracji publicznej. Nadto organy gminy — podejmując rozstrzygnięcia w ramach władztwa planistycznego — zostały przez ustawodawcę zobligowane do współdziałania z innymi organami. Analiza rozwiązań normatywnych odnoszących się do decyzji lokalizacyjnych wskazuje również, że organy gminy podejmując przedmiotowe rozstrzygnięcia nie dysponują w istocie swobodą planistyczną, a działają jedynie w ramach — zakreślonego przez prawodawcę — luzu decyzyjnego.