Wzorcowe osiedle WuWa we Wrocławiu w ocenie jego współczesnych użytkowników

Abstract

W latach dwudziestych XX stulecia kraje Europy zmagały się z dużym problemem mieszkaniowym. Był on głównie spowodowany zniszczeniami wojennymi oraz wzmożoną migracją z obszarów wiejskich do miast. Kluczowe stało się poszukiwanie idealnego środowiska mieszkaniowego, które można zbudować szybko i tanio. Awangardowa grupa Werkbund zaproponowała nowy typ osiedli budowanych ma miejscu z prefabrykatów. W celu zaprezentowania eksperymentalnych rozwiązań powstało sześć wzorcowych osiedli. Przedstawiały one najnowsze osiągnięcia techniczne oraz najnowsze idee planistyczne. Choć część założeń spotkała się z krytyką samych mieszkańców, wiele z zaprezentowanych przez Werkbund rozwiązań weszło na stałe do kanonu budownictwa mieszkaniowego. Najlepiej zachowanym z sześciu osiedli jest wrocławskie osiedle WuWa. Artykuł przedstawia założenia idei osiedla społecznego oraz historię i okoliczności powstania osiedla WuWa. W artykule podjęto rozważania dotyczące tego, w jaki sposób modernistyczne założenia wrocławskiego osiedla Werkbundu przetrwały próbę czasu. W tym celu przeprowadzone zostały ustrukturyzowane wywiady swobodne ze współczesnymi mieszkańcami osiedla. Założenia, które leżały u podstaw ideologii modernistycznych, nie przetrwały próby czasu, ponieważ zmieniły się uwarunkowania społeczno-kulturowe, chociaż osiedle cieszy się dużym zainteresowaniem oraz uznaniem obecnych mieszkańców. Na podstawie zebranego materiału można wyciągnąć wniosek, że na osiedlu mieszka się komfortowo, a założenia urbanistyczne osiedla wciąż są aktualne. Należy pamiętać, że wystawa „Mieszkanie i miejsce pracy” była projektem eksperymentalnym i ważnym w historii budownictwa mieszkaniowego, ponieważ zapoczątkowała dyskusję wokół mieszkań społecznie najpotrzebniejszych.