Rozwój bazy noclegowej i gastronomicznej Spały w świetle miar centrograficznych

Abstract

Zagospodarowanie turystyczne miejscowości, regionów czy obszarów jest jednym z głównych czynników wpływających na jakość obsługi ruchu turystycznego. W artykule zaprezentowano zagospodarowanie turystyczne Spały – znanej w Polsce miejscowości wypoczynkowej położonej w województwie łódzkim. To miejscowość o rozwiniętej funkcji turystycznej, w której – podobnie jak w wielu innych w kraju – w dobie gospodarki rynkowej zachodzą liczne zmiany, m.in. dotyczące infrastruktury turystycznej. Celem opracowania było przedstawienie w ujęciu chronologicznym rozwoju bazy noclegowej i gastronomicznej Spały od przełomu XIX i XX w. po czasy obecne. Zagadnienie przeanalizowano na płaszczyźnie zarówno historycznej, jak i przestrzennej. Wskazano na najważniejsze cechy infrastruktury, charakteryzując ją m.in. pod względem wielkości, pełnionych funkcji oraz wykorzystania. Jako sposoby pozyskiwania danych zastosowano podstawowe metody badań terenowych, takie jak: kwerenda, inwentaryzacja, obserwacja i wywiady z właścicielami obiektów. Jako metodę analizy przestrzennej wykorzystano miary centrograficzne, z których autorzy zastosowali środek ciężkości (centroid), odchylenie standardowe odległości oraz elipsę odchyleń standardowych. Rezultaty przeprowadzonych analiz to: określenie kierunku zmian zachodzących w przestrzeni Spały pod wpływem przemiany bazy noclegowej i gastronomicznej, określenie znaczenia zagospodarowania turystycznego w ogólnej atrakcyjności turystycznej miejscowości oraz zwrócenie uwagi na przydatność miar centrograficznych w analizach przestrzennych zjawisk turystycznych.