Vluchtelingen en kasteelheren

Abstract

Mijn tante Mr. Drs. Louise (Wies) Eggels werd tot directeur van het opvangcentrum voor Hongaarse vluchtelingen in Nederland benoemd in 1956. Zij was daar de door de Nederlandse Federatie voor Vluchtelingenhulp aangestelde stafleidster in Ootmarsum. Zij werd voor deze positie uitgenodigd door de eerste Nederlandse vrouwelijke minister van Maatschappelijk Werk, Dr. Marga Klompé, want Wies Eggels had zich voordien, in de jaren ‘50 in de Verenigde Staten verder gespecialiseerd in internationaal vluchtelingenwerk, na haar werk als juriste en directeur van de School voor Maatschappelijk Werk (later opgegaan in de Hogeschool van Amsterdam). Toen zij met dat doel uit Rotterdam vertrok voor een drieweekse zeereis met de Holland-Amerikalijn zwaaide ik – negen jaar – haar uit. Terug uit de USA had zij voor mij in haar koffer twee Indianenpoppen, een man en een vrouw.