Ocena strat przechowalniczych bulw nowych odmian ziemniaka w zależności od zróżnicowanych warunków pogodowych w okresie wegetacji

Abstract

Badania przeprowadzono w Instytucie Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, Oddział w Jadwisinie w dwóch sezonach przechowalniczych 2017/2018 i 2018/2019. Celem doświadczenia była ocena wielkości strat przechowalniczych bulw ziemniaka kształtowanych pod wpływem zróżnicowanych warunków pogodowych w okresie wegetacji. Badania obejmowały 9 nowych odmian jadalnych (Bohun, Impresja, Lady Rosetta, Lawenda, Madeleine, Magnolia, Lech, Mazur, Otolia) i 3 skrobiowe (Mieszko, Szyper, Widawa). Odmiany uprawiano na glebie lekkiej w dwóch sezonach wegetacji: mokrym (2017 r.) i suchym (2018 r.). Ocenę strat spowodowanych ubytkami naturalnymi, rozwojem chorób oraz wzrostem kiełków przeprowadzono po 6 miesiącach przechowywania bulw w komorze w temperaturze 5°C i wilgotności 90–92%. Właściwości genetyczne odmian i zróżnicowane w latach warunki pogodowe, opady i temperatura powietrza, miały wysoce istotny wpływ na wszystkie rodzaje strat przechowalniczych. Po mokrym okresie wegetacji starty spowodowane ubytkami naturalnymi bulw po przechowywaniu stanowiły 6,42%, wywołane chorobami – 7,64% oraz kiełkowaniem bulw – 0,13%. Po suchym okresie wegetacji ubytki naturalne bulw po przechowywaniu wzrosły o 1,42%, straty spowodowane kiełkowaniem o 0,67%, natomiast porażenie chorobami zmniejszyło się o 5,31%. Po suchym okresie wegetacji najmniejsze straty przechowalnicze stwierdzono w przypadku bulw odmiany Madeleine, a największe – odmiany Widawa. Po wilgotnym okresie wegetacji najmniejszymi ubytkami przechowalniczymi charakteryzowała się odmiana Bohun, a największymi – odmiana Szyper. Najlepszy stopień trwałości przechowalniczej w badanych latach stwierdzono w przypadku odmian: Bohun, Magnolia i Mazur.