Korekta rocznego zeznania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych – wybrane zagadnienia

Abstract

Konstrukcja podatku dochodowego od osób fizycznych oparta jest na tzw. samoobliczeniu, a więc złożeniu przez podatnika stosownej deklaracji podatkowej. Obowiązkowi złożenia przez podatnika rocznego zeznania podatkowego towarzyszy możliwość korygowania tego rodzaju deklaracji, w szczególności z uwagi na błędy formalne (np. w zakresie danych identyfikujących składającego) lub rachunkowe. Korekta deklaracji może wiązać się zarówno ze zmniejszeniem kwoty do zapłaty (nadpłata), jak i z koniecznością zwiększenia kwoty zobowiązania. W przypadku wykazania zobowiązania podatkowego w kwocie wyższej niż wskazana w poprzedniej deklaracji podatnik ma obowiązek obliczenia i uiszczenia nie tylko kwoty zaległości, ale również odsetek od tej zaległości. Korygowanie zeznania rocznego w podatku dochodowym od osób fizycznych co do zasady stanowi uprawnienie podatnika, choć – w przypadku spełnienia przesłanek z art. 274 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa – organ podatkowy może zwrócić się do składającego deklarację o jej skorygowanie bądź dokonać stosownej korekty z urzędu. Skorygowanie deklaracji powoduje, że deklaracja pierwotna traci „byt prawny” i obowiązuje wersja skorygowana.1 Niniejszy artykuł przybliża problematykę dopuszczalności i skutków złożenia korekty rocznego zeznania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając na względzie to, że nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, postulować należy zwiększenie przejrzystości analizowanych przepisów.