KENTLİLEŞMENİN SOSYOLOJİK YANSIMALARI: ANKARA ÖRNEĞİ

Bu çalışma, Ankara’nın Keçiören ilçesine bağlı Yükseltepe ve Şehit Kubilay mahallesinde kentsel dönüşüm uygulamaları ile mekânın değişimi sonucunda, bireylerin kentlileşmeye dair kente özgü tutum ve davranışlarda ortaya çıkan farklılaşmaları belirlemeyi amaçlamaktadır. Bu kapsamda, araştırmaya katılan katılımcıların kentlileşmeye dair görüşleri ve deneyimleri; kimlerin kentli olduğu, kentli bireyin en önemli profilinin ne olduğu, kendilerini kentli hissedip hissetmedikleri, yaşadığı yerde kalış süresi ve aidiyet duygusu gibi konular üzerinden incelenmeye çalışılmıştır. Araştırma nicel yönteme dayalı bir saha araştırmasıdır. Araştırma evreninden örneklemin elde edilmesi aşamasında, olasılığa dayalı örneklem tekniği uygulanmıştır. Araştırma verilerinin elde edilmesinde ise, yüz yüze anket tekniği uygulanarak 405 kişi ile anket yapılmıştır. Elde edilen bulgulara göre, araştırma bölgesinin önceki sosyal yapısı her ne kadar gecekondulu davranış kalıplarına sahip olsa da kentsel dönüşüm uygulamaları sonucunda mekânın dönüşümü ve kentle bütünleşme süreci, kentlileşmeyi de beraberinde getirdiği sonucuna varılmıştır. Bununla beraber, Ankara’da kalış süresi arttıkça, bulunduğu yere aidiyet hissetme oranları da artmakta olduğu ortaya çıkmıştır. Sonuç olarak, kentsel mekânda kalış süresi, hem aidiyet hissini artırmakta ve yaşanılan mekâna uyum sağlama ile bütünleşme sağlamakta hem de kentlileşme sürecinde, daha fazla kente özgü sosyo-kültürel deneyim ve donanım kazandırmakta olduğu sonucuna varılmıştır.