Afirmacja godności nienarodzonego dziecka i prenatalnego rodzicielstwa małżonków. Perspektywa mariologiczna i józefologiczna

Celem artykułu jest ukazanie specyfiki procesu afirmacji godności życia nienarodzonego jeszcze dziecka oraz afirmacji prenatalnego rodzicielstwa w perspektywie mariologicznej i józefologicznej. Zastosowana została metoda analizy tekstów biblijnych oparta na różnych komentarzach biblijnych oraz ich interpretacjach obecnych w historii duchowości katolickiej w kontekście dogmatycznym refleksji mariologicznej. W pobożności i tradycji Bożego Narodzenia kwestia afirmacji nienarodzonego Jezusa bywa sprowadzana do braku miejsca w gospodzie, co jest nieporozumieniem historycznym i pomniejsza znaczenie afirmacji rodzicielstwa prenatalnego pary. Odmienne problemy z uznaniem godności wcielonego, jeszcze nienarodzonego Jezusa i rodzicielstwa prenatalnego Maryi powstały wśród chrześcijan w środowisku pogańskim. W części historyczno-teologicznej wskazano na zasadniczą postawę prorodzinności i prodzietności w środowisku Józefa i Maryi, związaną z uznaniem dzieci za dar Boży, dobry dla małżeństwa i społeczeństwa. Poczęcie i narodziny dziecka w małżeństwie były postrzegane jako dobra nowina dla całej wspólnoty. Jednak czas i sposób poczęcia Jezusa był trudnym doświadczeniem dla Józefa i Maryi; oboje zostali zaskoczeni sytuacją i podejmowali decyzję w samotności. Ostatecznym argumentem przyjęcia prenatalnego rodzicielstwa przez oboje – niezależnie od wzajemnych uczuć – jest rozpoznanie woli Bożej i godności nienarodzonego jeszcze dziecka.