Wsparcie społeczne rodzin uchodźców z Ukrainy przebywających w Polsce w wyniku wojny – analiza problemu w optyce pedagogiki społecznej

Celem artykułu jest omówienie problemu wsparcia społecznego rodzin uchodźców z Ukrainy przebywających w Polsce w wyniku wojny, w ujęciu pedagogiki społecznej, na podstawie uzyskanego materiału z częściowo ustrukturyzowanych wywiadów (pogłębionych). Wyniki badań dowodzą, że uchodźcy otrzymali w Polsce szeroką gamę wsparcia społecznego, za które zgodnie wyrażali wdzięczność i podziękowanie. Wspierający stworzyli „spiralę życzliwości” i zrealizowali podstawowy cel wsparcia społecznego, tj. zaspokojenie podstawowych potrzeb osób znajdujących się w trudnej, wręcz traumatycznej dla nich sytuacji, której nie byli w stanie przezwyciężyć za pomocą własnych sił i zasobów. Osiągnięcie wymienionego celu wsparcia społecznego nie wywołało u rozmówców postawy aktywnego włączenia się w poprawę własnego położenia życiowego, istotnego m.in. z perspektywy pedagogiki społecznej, w wymiarze praktycznym. Mimo funkcjonowania w sprzyjającym środowisku społecznym, brak samodzielnego zaangażowania badanych osób w konstruowanie i przebieg własnego życia może w przyszłości prowadzić do zaprzepaszczenia ich potencjalnych szans rozwojowych i życiowych.