ORTAK HİKÂYE DAYANAN İKİ ÇORUM TÜRKÜSÜ ÜZERİNE BİR İNCELEME

Bu çalışma Ankara Devlet Konservatuvarı’nın 1939 yılında Çorum’dan derlediği iki ağıt türkünün incelenmesi üzerinedir. İlk türkü Alacahöyük’ten derlenen ve “Mehmet Ağıtı” ismiyle kaydedilen ancak bugün daha çok “Hem okudum hemi de yazdım” ismiyle bilinen türküdür. İkincisi ise Osmancık’tan derlenen ve “Hacı Hamza” ismiyle kaydedilen, bugün daha çok “El veriyor el veriyor” ismiyle tanınan türküdür. Çorum yöresinde çeşitlenerek varyantlar oluşturan bu türkülerin öncelikle hikâyeleri değerlendirilmiş akabinde söz konusu türküler biçimsel analiz ve müzikal yapı bağlamında ele alınmıştır. Türkülerin biçimsel edebi analizinde kafiye ve redif unsurları, vezin-durak sistemi ve bent yapısı üzerinden bir değerlendirme yapılırken metne ait veri setleri derleme fişleri ile TRT’nin yayımladığı notalardan alınmıştır. Müzikal çözümleme ise Türk müziğinin temeli olan makam ve usul paradigması üzerinden gerçekleşmiştir. Düzen-perde-seyir üçgeninde ele alınan her iki türkünün benzeşen ve ayrışan yönleri ezgi organizasyonu temelinde değerlendirmeye açılırken halk müziği ürünlerinde güncel bir sorun olan ritmik yapı organizasyonları halk müziğine getirilen yeni usul yaklaşımı referansıyla tanımlanmıştır. Sözlü kültür ortamında yaratılan ve toplum hafızasında kolektif bellek nesnesine dönüşen türkülerin farklı zaman ve zeminlerdeki aktarımı sırasında yaşadığı varyantlaşma sürecinde ortaya çıkan farklılıklar özellikle yöre diline uygun ifade biçimlerinde kendisini göstermektedir. Müzikal bağlamda ise yöre karakteri bakımından tarihi makam geleneğinden izler taşıyan ses evreniyle çevrelenmesi ağıt türkülerin zaman-mekân birlikteliğindeki derin ve yaygın özelliğini gözler önüne sermektedir.