Działalność charytatywna w Braniewie w latach trzydziestych XIX wieku w świetle kroniki parafii ewangelickiej

Proboszcz parafii ewangelickiej w Braniewie, ks. Leberecht Ferdinand Bock (lata urzędowania 1829-1845), prowadził jej kronikę, w której zawarł informacje dotyczące działalności charytatywnej w tym mieście. Przede wszystkim uwypuklił formy pomocy chorym i wymagającym wsparcia w czasie epidemii cholery w 1831 r. Niekwestionowaną rolę odegrało przy tym Towarzystwo na rzecz Pomocy i Ratunku Chorym (Verein zur Hilfsleistung und Rettung der Kranken). Po jego wygaśnięciu czołowym inicjatorem różnorodnych form troski o potrzebujących okazał się, ustanowiony kilka lat wcześniej, Zarząd na rzecz Ubogich (Armen-Direktorium), będący najprawdopodobniej jedną z deputacji miejskich. Od 1833 r. jego spotkania odbywały się regularnie, co miesiąc. W 1839 r. erygowano Towarzystwo Pomocy Biednym (Hilfsarmenverein), dzięki któremu zintensyfikowano wsparcie udzielane potrzebującym. Dzięki licznym inicjatywom charytatywnym zwalczano w Braniewie biedę i ubóstwo, eliminowano włóczęgostwo oraz żebractwo, a także gwarantowano doraźną, a w niektórych przypadkach nawet długotrwałą pomoc biednym członkom miejscowej społeczności.