Эмоцыа і рацыа ў беларускай санетыстыцы – на прыкладзе вянка санетаў Яна Чыквіна "Святая Студня" і перакладаў "Крымскіх санетаў" Адама Міцкевіча на беларускую мову

W artykule zostały omówione dwa nurty rozwoju białoruskiej sonetystyki: nurt klasyczny zainicjowany przez Maksima Bahdanowicza (tzw. nurt bahdanowiczowski) oraz nurt awangardowy, zapoczątkowany przez Jankę Kupałę (tzw. nurt kupałowski). Autor podkreśla, że sonet jako gatunek literacki zajmuje ważne miejsce w poezji białoruskiej XX w. i jest wykorzystywany również współcześnie. Białoruscy poeci często świadomie nie przestrzegali zasad kompozycyjnych sonetu, ponadto preferowali opisy własnych stanów emocjonalnych, elementy racjonalne odsuwając na dalszy plan. Dzięki zastosowaniu metody komparatystycznej analizie poddano formę i treść: cyklu sonetów Święta studnia (Святая студня),przekładów Sonetów krymskich Adama Mickiewicza na język białoruski oraz podobnych utworów poetów białoruskich (cyklu sonetów Narocz (Нарач) Nila Hilewicza oraz Apokalipsy duszy Zmitroka Marozaua). Dokonano również analizysposobu rytmizowania cyklu sonetów Święta studnia Jana Czykwina oraz  przekładu Sonetów krymskich. Wskazano, nieregularne rytmy sonetów wolnych pozwalają na wieloaspektową interpretację tekstu. W artykule udowodniono, że omówione nurty rozwojowe sonetystyki współistniały w w XX w. i funkcjonują w naszych czasach. O ile jednak w twórczości autorów białoruskich początkowo dominował nurt awangardowy, o tyle obecnie obserwujemy powrót do sonetu w jego klasycznej formie.