Medications and their use in the Graeco-Roman era

Van die drie genesingsmodaliteite wat minstens sedert die 6de eeu v.C. in die Grieks-Romeinse era gebruik is, naamlik dieet en gesonde leefwyse (regimen), chirurgie, en behandeling met medikamente, is laasgenoemde die oudste. Alhoewel die Corpus Hippocraticum (5de eeu v.C.) nie ’n geneesmiddelhandboek bevat het nie, en Hippokrates oenskynlik regimen bo medikamente verkies het, was hierdie dokumente met geringe Egiptiese beinvloeding die basis van empiriese geneesmiddelterapie (sonder magiese beinvloeding) vir bykans ’n millennium. Die eerste waardige Griekse geneesmiddelhandboek is in die 4de eeu v.C. deur Diokles opgestel, en Teofrastos het as botaniese navorser ’n baanbrekerswerk oor plantaardige medikamente die lig laat sien. Die Aleksandrynse mediese skool het die kennis van farmakoterapie ’n stewige hupstoot gegee, en Herophilus het kombinasiepreparate uitgebou. Die Hippokratiese konsep dat die doel van terapie was om die liggaam gesond te hou deur sy humore en primere kragte in balans te hou, is deur die meeste geneeshere aanvaar, alhoewel afwykende stemme ook gehoor is. Min oorspronklike werk van Hellenistiese geneeshere het egter behoue gebly, en ons kennis daarvan spruit oorwegend uit die kommentaar van persone soos Celsus en Galenus uit die Romeinse era. Dioskorides se Materia Medica (1ste eeu n.C.) was ’n gesaghebbende teks. Die ontstaansgeskiedenis van die komplekse teengifmiddel, teriaka, word geskets. Die dominerende stellings van Galenus (2de eeu), steeds oorwegend op Hippokrates gebou, het tot in die Middeleeue (selfs vir die jong Christenkerk) as dogma gedien. Mettertyd het bygeloof en magiese faktore weer toegang tot terapie gekry, en dit word uitgewys dat geneesmiddels van die Grieks-Romeinse era (met uitsondering van ’n paar analgetika en dwelms soos opium) oorwegend as plasebo’s of gifstowwe ingewerk het, sonder werklik genesende aksies. Die gebruik van medikamente (veral van plantaardige aard) om siekte te hanteer, dateer sekerlik erug na heel vroee menslike ontwikkeling. In die Grieks-Romeinse era het geneesmiddels, dieet en gesonde leefwyse (regimen), en chirurgie, die drie basiese komponente van geneeskundeterapie uitgemaak. 1 In hierdie artikel word die rol van geneesmiddels in die tyd, ondersoek.