Assessment in mathematics: The need for a positive approach

Leerders se wiskundepunte het ’n potensieel ingrypende invloed op aspekte soos hul moontlike toelating tot universiteitstudie, beurse en indiensneming (en by verstek dus die ontwerp van hul toekoms, sukses en lewensgeluk). Om hierdie rede bestaan daar op nasionale vlak ernstige kommer oor die hoe uitvalsyfer, asook onbevredigende wiskundeprestasie op beide skool- en tersiere vlak. Hierdie artikel bied ’n kritiese refleksie op die eensydige wyse waarop assessering in  wiskunde  tans  plaasvind.  In  die  eerste  deel  van  die  artikel  word  krities  besin  oor  die eensydige fokus op ’n kwantitatiewe benadering in wiskundeklaskamers. Daarna verskuif die fokus na ’n beskrywing van en kritiese refleksie oor kwalitatiewe assessering in wiskunde. Die meriete van ’n gekombineerde kwantitatiewe + kwalitatiewe benadering tot leerfasilitering in wiskundeklaskamers word uitgestip. Daar word geargumenteer dat daar wegbeweeg behoort te word van ’n positivistiese na ’n positiewe benadering in wiskundeassessering en dat die eng  fokus  op  ’n  kwantitatiewe  syfer  of  simbool  as  aanduider  van  ’n  leerder  se  potensiaal om in wiskunde te presteer nie voldoende is nie. Daar is afgesluit met enkele aanbevelings vir  die  verkryging  van  ’n  meer  verantwoordbare  refleksie  van  die  stand  van  leerders  se wiskundevaardigheid en -vermoe op ’n bepaalde tydstip.