Environmental effects of sulfur-based autotrophic and methanol based heterotrophic denitrification processes

Denitrifikasyonda inorganik elektron vericilerinin kullanılması, organik elektron vericilerine göre düşük maliyetli ve daha az atık organik kirlenme riski gibi avantajları nedeniyle popülerlik kazanmaktadır. Kükürt, ototrofik denitrifikasyonda yaygın olarak kullanılmaktadır, ancak asit ve sülfat üretimi, ana dezavantajlarıdır. Gerekli alkaliniteyi sağlamak için kireçtaşı veya çözünmüş alkalinite kaynakları kullanılır. Bu çalışmada, çevresel etkilerini (abiyotik tükenme, küresel ısınma potansiyeli, ozon tabakasının incelmesi, insan toksisitesi, tatlı su sucul ekotoksisitesi, deniz suyu ekotoksisitesi, karasal ekotoksisite, fotokimyasal oksidasyon (POCP), asitleşme ve ötrofikasyon) belirlemek için üç denitrifikasyon işleminin (kireçtaşı destekli S0 bazlı, bikarbonat bazlı S0 bazlı ve metanol bazlı denitrifikasyon) yaşam döngüsü değerlendirmesi (YDD) yapılmıştır. Bu çalışmada YDD için, SimaPro 9.1.1 yazılımının CML 1A baseline, su ayak izi için ise AWARE V1.03 metodu kullanılmıştır. Her üç grupta da başarıyla 25 mg NO3-N/L giderimi sağlanmış, ancak S0 bazlı denitrifikasyonda alkalinite kaynağı olarak NaHCO3'ün kullanılması durumunda çevresel etkinin diğer proseslere göre daha yüksek olduğu belirlenmiştir. YDD ‘ye göre çevresel etkinin en düşük olduğu durum kükürtün elektron kaynağı olarak ve kireçtaşının alkalinite kaynağı olarak kullanılmasında gerçekleşmiştir. En yüksek çevresel etki elektrik kullanımı kaynaklı olup, bikarbonat beslemeli grupta toplam 75.38 kg CO2 eşdeğerindeki küresel ısınma potansiyelinin 65 kg’lık kısmı elektrik kullanımından kaynaklanmaktadır. Hetetrofik denitrifikasyonda 1 kg NO3-N/m fonksiyonel birim için su ayak izi 24.3 m3 iken kireçtaşı ve bikarbonat bazlı ototorofiklerde sırasıyla 30.7 m3 ve 45.1 m3 tir. Çalışma, ototrofik denitrifikasyonun maliyet ve su kalitesi açısından heterotrofik denitrifikasyona göre avantajları olmasına rağmen, alkalinite kaynağı olarak NaHCO3 kullanımından kaçınılması gerektiğini göstermektedir. Utilization of inorganic electron donors in denitrification is gaining popularity because of its advantages over organic electron donors such as low cost and less effluent organic contamination risk. Elemental sulfur is widely used in autotrophic denitrification, but acidity and sulfate production are the main drawbacks of sulfur-based denitrification. Limestone or dissolved alkalinity sources are used to provide necessary alkalinity. In this study, life cycle assessment (LCA) of three denitrification processes (limestone-assisted SO-based, bicarbonate-based SO-based and methanol-based denitrification) was performed to determine their environmental impacts (abiotic depletion, global warming potential, ozone depletion, human toxicity, freshwater aquatic ecotoxicity, seawater ecotoxicity, terrestrial ecotoxicity, photochemical oxidation (POCP), acidification and eutrophication). In this study, CML 1A baseline of SimaPro 9.1.1 software was used for LCA and AWARE V1.03 method was used for water footprint. In all three groups, 25 mg of NO3-N/L was successfully removed, however, in the case of using NaHCO3 as an alkalinity source in S0-based denitrification, the environmental impact was higher than in other processes. According to LCA, the lowest environmental impact occurred when sulfur was used as an electron source and limestone as a source of alkalinity. The highest environmental impact is due to the use of electricity, and 65 kg of the global warming potential of 75.38 kg CO2 equivalent in the bicarbonate fed group is due to the use of electricity. While the water footprint is 24.3 m3 for 1 kg NO3-N/m functional unit in heterotrophic denitrification, it is 30.7 m3 and 45.1 m3 in limestone and bicarbonate-based autotrophics, respectively. The study shows that although autotrophic denitrification has advantages over heterotrophic denitrification in terms of cost and water quality, the use of NaHCO3 as a source of alkalinity should be avoided.