Mutlak Güzelliğe Övgüde Birleşen İki Anlatı: Venedikte Ölüm ve Ruh Adam

Abstract

Canli turleri icinde estetik algisi olan tek varlik insandir. Akli, yaratici yetenegi ve el becerisi ile ortaya koydugu her yapitta bir guzellik arama cabasi insana ozgudur. Bu arastirmada guzellige ovgu vurgusu one cikan iki metin, Alman Yazar Thomass Mann’in Venedik’te Olum (1912) adli uzun oykusu (Ayni zamanda Italyan yonetmen Luchino Visconti’nin bu oykuden sinemaya uyarladigi ayni adli film(1971)) ve tarihci, Turk dili ve edebiyati uzmani ve yazar Nihal Atsiz’in Ruh Adam (1972) romani karsilastirilacaktir. Iki metnin basta guzellige ovgu olmak uzere hangi noktalarda birlestigi degerlendirilecektir. Arastirmada yazi dilinin ve sinema dilinin birbirini tamamlayan yapisi nedeniyle hem uzun oyku ham da ondan uyarlanan film bir arada ele alinmistir. Karsilastirma metinlerarasilik yontemi ile yapilacaktir. Metinlerarasilik 1960’li yillarda literature giren bir yontemdir. Her metnin birbiri ile iliskili oldugu kabulunden hareket etmektedir. Okuru/izleyiciyi de icine alan bir yaklasimdir. Eserlerdeki metinlerarasi iliski yazarin diger eserden tamamen habersiz oldugu halde de kurulabilir. Her metin okur ile bulustugunda yeniden uretilir ve yeni anlamlar kazanir. Bu arastirmada birbirinden farkli kulturlerde ve farkli turlerde uretilmis iki metin bir sinema filmi olan Venedik’te Olum (ve ona kaynaklik eden uzun oyku) ve bir postmodern roman olan Ruh Adam metinlerarasi iliskiler baglaminda degerlendirilecektir.