Podstawy kasacyjne w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego

Abstract

Skarga kasacyjna w postępowaniu sądowoadministracyjnym jest zwyczajnym środkiem zaskarżenia orzeczenia wydanego w pierwszej instancji. Wniesienie skargi kasacyjnej jest obwarowane szczegółowymi wymogami formalnymi, których spełnienie wywoła skutek w postaci merytorycznego rozpatrzenie sprawy. Zasadniczo przedmiotowe rozstrzygnięcie podejmowane jest przez Naczelny Sąd Administracyjny, choć możliwe jest także wydanie tego rodzaju rozstrzygnięcia przez wojewódzki sąd administracyjny w trybie autokontroli (na podstawie art. 179 p.p.s.a.). Jednym z podstawowych warunków jest podniesienie zarzutów kasacyjnych, których charakter i sposób sporządzenia określany jest nie tylko w art. 174 p.p.s.a., ale także – w szczególny sposób – przez orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego. Podstawy kasacyjne stanowią niezbędny element skargi kasacyjnej, jednocześnie określający granice późniejszego orzekania przez sąd. Celem artykułu jest podkreślenie fundamentalnych założeń wskazanych przez Naczelny Sąd Administracyjny, których uwzględnienie znacznie ułatwia prawidłowe zrozumienie problematyki będącej przedmiotem rozważań.