Korespondencja abp. Józefa Teodorowicza z prof. Stefanem Dąbrowskim z lat 1921–1938

Abstract

Osoba prof. Stefana Dąbrowskiego (1877-1947) w okresie międzywojennym zapisała się na trwałe w polskiej historii w kilku obszarach życia publicznego: medycyny, polityki, szkolnictwa wyższego oraz Kościoła katolickiego. Urodził się 31 I 1877 r. w inteligenckiej rodzinie warszawskiej. Po ukończeniu gimnazjum odbył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego (1895-1900). Zaangażował się wówczas w działalność ruchu patriotyczno-młodzieżowego. W latach 1900-1902 kontynuował studia na Wydziale Medycznym Sorbony w Paryżu. Po powrocie do kraju związał się od roku 1903 z Wydziałem Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego, rozpoczynając karierę uniwersytecką od stanowiska demonstratora w Zakładzie Farmakologii i Farmakognozji, poprzez asystenturę w Zakładzie Chemii Lekarskiej, habilitację i docenturę. W latach 1908-1911 ponownie pogłębiał studia w Paryżu. W listopadzie 1911 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym fizjologii i nauki żywienia zwierząt domowych i mleczarstwa Akademii Rolniczej w Dublanach k. Lwowa. Od roku 1913 do 1918 pełnił obowiązki profesora chemii i fizjologii żywienia Akademii Weterynaryjnej we Lwowie. W latach 1919-1920 jako profesor zwyczajny chemii ogólnej i nauki żywienia zwierząt nadal pracował w Akademii Weterynaryjnej we Lwowie1. W środowisku lwowskim prof. Dąbrowski współpracował z Ligą Narodową, a później ze Zjednoczeniem Narodowym, utrzymując bliskie relacje m.in. z abp. Józefem Teodorowiczem i bp. Adamem Stefanem Sapiehą. Uczestniczył też w obronie Lwowa podczas wojny ukraińsko-polskiej 1918-1919. Od kwietnia 1920 do jesieni 1921 pełnił funkcję wiceministra spraw zagranicznych. Piastował mandat poselski w latach 1922-1935 z ramienia Związku Ludowo-Narodowego, natomiast w latach 1928-1935 był wiceprezesem Stronnictwa Narodowego2. Po zakończeniu kariery dyplomatycznej, prof. Dąbrowski nie powrócił do Lwowa, ale w 1921 r. przyjął angaż na Uniwersytecie Poznańskim; został tam kierownikiem Zakładu Chemii Fizjologicznej na Wydziale Lekarskim. Na gruncie poznańskim kontynuował badania zapoczątkowane we Lwowie. Interesował się funkcjami nerek, prowadził analizy składników moczu i krwi opracowując nowe metody badawcze na tym polu.