Platon’un Adalet Anlayışının Geçerliliği Üzerine

Abstract

Adalet, bilinen en eski yazili kaynaklardan olan Gilgamis’in bile merkezi kavramlarindan olmasina ragmen butun insanlarin uzerinde ittifak ettigi adalet tanimi mevcut degil. Ancak herhangi bir kavramin hakikatine ulasmak icin herkesin bu kavramla ilgili belli bir tanimin uzerinde ittifak etmesi gerekmez. Bu sebeple belki de adalet’in hakiki dogasinin ne oldugu asirlar once ifade edilmis olabilir. Eger bu boyleyse “adalet”in hakiki tanimini nerede aramamiz gerekir? Kutsal metinlerde mi, mitlerde mi, edebi eserlerde mi yoksa filozoflarin eserlerinde mi? Calismamizda adalet’in hakiki dogasinin ne oldugunu irdelemeye calismis bazi isimlerin tezleri uzere fikir yurutecegiz. “Adalet”in ne olduguyla ilgili kafa yoran isimlerin basinda Platon gelir. Adalet anlamina ulasmak icin Platon'un nasil bir yol takip ettigini irdelemeye calisacagiz. Calismamizin amaci Platon’un adalet tanimini yeniden hatirlatmak, gecerliligini felsefi acidan test etmek ve gunumuz akademisinde onun actigi ufuk uzerinde adalet kavraminin ele alinip alinmadigini gostermektir. Machiavelli sonrasinda adalet kavraminin hangi cihetlerinin “karartildigini” gostermesi bakimindan onem arz eden calismamiz, adalet kavraminin gecirmis oldugu felsefi seruveni inceleyen arastirmalarin eksikliginin giderilmesine de katkida bulunacagini dusunuyoruz. Isbu irdelememizde Platon’un adalet kavramina iliskin verdigi tanimin isaret ettigi hakikat ufkunun karartilamayan ve kendisini yeniden dusunmemizi saglayan cihetlerinin oldugu tezine ulastik.