Polacy zesłani – intelektualiści w życiu naukowym i kulturowym Jakucji

Abstract

Artykuł ukazuje rolę polskich zesłańców w kształtowaniu potencjału intelektualnego republiki jakuckiej, a także w kształtowaniu tożsamości narodu jakuckiego. Należy zauważyć, że polscy zesłańcy pochodzący spośród działaczy opozycyjnych i przedstawicieli zachodniej części Imperium Rosyjskiego zdołali znaleźć wspólny język oraz więź cywilizacyjną i nić sympatii wśród garstki wykształconych Jakutów, którzy później kierowali ruchem narodowym we wschodniej części Imperium Rosyjskiego, podczas rewolucji 1917 r. Polacy aktywnie angażowali się w badania nad folklorem, historią, etnografią, językiem, czyli elementami, które posłużyły jako pierwszy etap zapoznania się z narodem i jego ziemią przez jakuckich intelektualistów, a następnie rozmieszczenia ruchu narodowo-kulturalnego na tak odległych peryferiach jak rejon rzeki Leny. Spośród miejscowych osób, native speakerów, którzy przeszli przez „szkołę polską”, powstały później miejscowe kadry wykształconych ludzi. W tekście opisano również proces upowszechniania wiedzy i powstawanie lokalnego ruchu naukowego w Jakucji.