OKUL YÖNETİCİLİĞİNİN MESLEKLEŞMESİ

Abstract

Egitim ve okul yoneticiligi Amerika Birlesik Devletlerinde 19. Yuzyilin ikinci yarisinda spesifik bir disiplin olarak gorulmeye baslanmis; o tarihten bu yana okul yoneticiligi, gelismesi sureci icinde degisik anlayis ve uygulamalara tabi olsa da son erimde ayri bir disiplin, ayri bir uzmanlik, bunlarin otesinde de ayri bir meslek olarak algilanir olmustur. Bu cercevede, okul yoneticiligi mesleginin aday olusturma (recruitment) asamasindan baslayarak secilmesi, atanmasi, yetistirilmesi ve gelistirilmesi surecleri belli standartlara baglanmistir. Ornegin Eyaletler arasi Okul Yoneticiligi Lisans Konsorsiyumu standartlari ulke capinda 45’ten fazla eyalette universite egitim yonetimi programlarina temel olusturmustur. Oyle ki bu eyaletlerde bu standartlari karsilamayan okul yoneticisi adaylarinin okul mudurlugune basvurmasi soz konusu bile olmamaktadir. Turk Egitim Sistemine gelince maalesef son yonetici yetisme yonetmeliginde bile okul yoneticiligi ogretmenlige ek ikinci bir gorev olarak yer almakta, ogretmenlikten ayri bir uzmanlik, ayri bir meslek olarak gorulmemektedir. Son yonetmelikte sadece “egitim yonetimi formasyonuna sahip olmak” olcutu gec de olsa, arzu edilen icerik ve kazandirilma stratejileri ile alana katki getirici olarak degerlendirilebilir. Okul yoneticilerinin pek tabii ki ayri bir meslek olmasinin geregi statuleri de genel yonetim hizmetler kapsaminda olmalidir.