«Portretować znaczy spotykać»: Performatywność fotograficznych autoportretów Lene Marie Fossen

Pamiętnik Teatralny Pub Date : 2022-12-17 DOI:10.36744/pt.1311

J. Pawlak

{"title":"«Portretować znaczy spotykać»: Performatywność fotograficznych autoportretów Lene Marie Fossen","authors":"J. Pawlak","doi":"10.36744/pt.1311","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"Artykuł dotyczy twórczości norweskiej fotografki Lene Marie Fossen (1986–2019) i poświęconego jej filmu dokumentalnego Autoportret (2020, reż. Margareth Olin, Katja Høgset i Espen Wallin). W próbie współmyślenia z fotograficznymi autoportretami artystki, która chorowała na anoreksję o ciężkim przebiegu, autor sięga po metodologie performatyczne, przede wszystkim teorie performatywności indeksu (Margaret Olin) i reprezentacji (Peggy Phelan). Inspirację zaproponowanego w artykule opisu praktyki artystycznej Fossen stanowią kategorie imaginariów autologicznych, obejmujących dyskursy wolności indywidualnej, i genealogicznych, obejmujących dyskursy społecznych ograniczeń (Elizabeth A. Povinelli). Autor interpretuje zdjęcia norweskiej fotografki jako efekty jej eksperymentów z własną cielesnością w punkcie przecięcia i wzajemnego podważania się tych imaginariów. Fotograficzne (re)prezentacje nie odpowiadają na pytanie, kim jest bądź nie jest rzeczywista Fossen, lecz są wypróbowywaniem siły wyobraźni artystki i odbiorców jej sztuki. Autor stawia tezę, że medium fotografii dało Fossen możliwość balansowania na granicy oznaczoności i nieoznaczoności, i dostrzega w tym emancypacyjny potencjał jej fotograficznych autoportretów.","PeriodicalId":206887,"journal":{"name":"Pamiętnik Teatralny","volume":"13 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2022-12-17","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Pamiętnik Teatralny","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.36744/pt.1311","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}

引用次数: 0

Abstract

Artykuł dotyczy twórczości norweskiej fotografki Lene Marie Fossen (1986–2019) i poświęconego jej filmu dokumentalnego Autoportret (2020, reż. Margareth Olin, Katja Høgset i Espen Wallin). W próbie współmyślenia z fotograficznymi autoportretami artystki, która chorowała na anoreksję o ciężkim przebiegu, autor sięga po metodologie performatyczne, przede wszystkim teorie performatywności indeksu (Margaret Olin) i reprezentacji (Peggy Phelan). Inspirację zaproponowanego w artykule opisu praktyki artystycznej Fossen stanowią kategorie imaginariów autologicznych, obejmujących dyskursy wolności indywidualnej, i genealogicznych, obejmujących dyskursy społecznych ograniczeń (Elizabeth A. Povinelli). Autor interpretuje zdjęcia norweskiej fotografki jako efekty jej eksperymentów z własną cielesnością w punkcie przecięcia i wzajemnego podważania się tych imaginariów. Fotograficzne (re)prezentacje nie odpowiadają na pytanie, kim jest bądź nie jest rzeczywista Fossen, lecz są wypróbowywaniem siły wyobraźni artystki i odbiorców jej sztuki. Autor stawia tezę, że medium fotografii dało Fossen możliwość balansowania na granicy oznaczoności i nieoznaczoności, i dostrzega w tym emancypacyjny potencjał jej fotograficznych autoportretów.

查看原文

微信好友朋友圈 QQ好友复制链接

本刊更多论文

本文介绍挪威摄影师勒内-玛丽-福森（Lene Marie Fossen，1986-2019）的作品，以及专门为她拍摄的纪录片《自画像》（Self-Portrait，2020年，导演：玛格丽特-奥林（Margareth Olin）、卡蒂亚-霍格塞特（Katja Høgset）和埃斯彭-瓦林（Espen Wallin））。为了对这位患有严重厌食症的艺术家的摄影自画像进行共同思考，作者借鉴了表演方法论，主要是索引表演性理论（玛格丽特-奥林）和表象理论（佩姬-菲兰）。包含个人自由论述的 "自体想象 "和包含社会约束论述的 "谱系想象"（伊丽莎白-A-波维内利），为文章描述福森的艺术实践提供了灵感。作者将这位挪威摄影师的摄影作品解释为她在这些想象的交叉点和相互破坏点上对自己的肉体进行实验的结果。摄影作品的（再）展示并没有回答谁是真正的福森，谁不是真正的福森，而是对艺术家的想象力及其艺术受众的考验。作者认为，摄影这一媒介赋予了福森平衡符号和不确定的界限的能力，并从中看到了她的摄影自画像的解放潜力。

本文章由计算机程序翻译，如有差异，请以英文原文为准。

求助全文

约1分钟内获得全文去求助

来源期刊

Pamiętnik Teatralny

自引率

0.00%

发文量