ART, MASS COMMUNICATION AND UTOPIA

Abstract

Tarihin sonu, sanatin sonu ve sosyalizmin olumunun ilan edildigi gunumuzde yeni mutluluk hayallerine her zamankinden fazla ihtiyacimiz var. Bu noktada sanatin rolu nedir? Mutluluk hayallerini ureten utopik sanat anlayisi diger bir ifadeyle sanat siyaset bulusmasi, Walter Benjamin’in “Teknik Yeniden Uretilebilirlik Caginda Sanat Yapiti” uzerinden degerlendirilebilir. 1960’li yillardan sonra plastik sanatlarin seyri degismistir. Sanatin dusuk kismi ozellikle kitleleri yonetmek adina politize edilmis sanat haline gelmistir. Sanatin yuksek kismi ise buyuk sirketlerin halkla iliskiler faaliyetlerine dahil edilmistir. Gizemden arindirma, aurasizlik bunlara eslik eden felsefesizlik sanati bir de halkla iliskiler ve tanitim araci yapmistir, yani sanat cokuluslu sirketlerin pazarlama, satis iliskilerini guclendirmektedir. Umut icermez, kurtarici degildir. Kisacasi aurali ya da aurasiz sanat her durumda kitle iletisimiyle kesismektedir. Bu makalede yukaridaki dusunceler dogrultusunda, Benjamin’in guclu makalesinin rehberliginde sanatin kitle iletisim araclarinin isbirligiyle siyasi kitle kulturune hizmet etmesi ya da sanatin hegemonik gucu ve yine sanatin kuresel sermayeye halkla iliskiler ve tanitim amacli hizmet etmesi Benjamin’in sanat-estetik anlayisi ve utopya; sanat ve kitle iliskisi; kitle sanati ve hegemonya; sanat ve iletisim iliskisi; yeniden aura, felsefe ve sanat baglaminda ele alinacaktir.