{"title":"TOPLUMSAL MEKANIN YENİDEN ÜRETİMİ: TRABZON KAVAK MEYDANI VE HÜSEYİN AVNİ AKER STADYUMU","authors":"Bahar KÜÇÜK KARAKAŞ, Neva GERÇEK ATALAY","doi":"10.20488/sanattasarim.1313813","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"Trabzon kent merkezinde tarihi spor meydanı olma özelliğiyle eşsiz bir konuma sahip olan Kavak Meydanı, \nbatısında konumlanan Hüseyin Avni Aker Stadyumu’nun inşasıyla bu önemli görevini pekiştirmiştir. 66 \nyıl hizmet veren stadyumun eski ve yetersiz kaldığı gerekçesiyle 2018 yılında tamamen yıkılması, Kavak \nMeydanı’nın üstlendiği tarihi spor kimliğini sekteye uğratmıştır. Meydanda uygulanan dönüşüm projesi \nile alanın tarihi ve belleği bağlamında toplumsal yeniden üretim süreci başlatılmıştır. Kavak Meydanı ve \nStadyumun, tarihsel bağlamda mekânsal üretim sürecine odaklanan çalışmada, yöntem olarak Lefebvre’nin \nmekânsal üçlü teorisinde yer alan algılanan, tasarlanan ve yaşanan toplumsal mekân ögeleri aracılığıyla \nmekânsal çözümlemeci bir yaklaşım benimsenmiştir. Kavak Meydanı’nın tarihsel süreçteki gelişimi, kent \niçin önemi ve Hüseyin Avni Aker Stadyumu’nun inşasından yıkımına kadar süreci çok katmanlı fotografik \nbir okuma ile desteklenmektedir. Stadyumun yıkım süreci ise yıkım söylentilerinin çıktığı 2012 yılından, \ndönüşüm projesinin ilk etabının tamamlandığı 2021’e kadar ulusal ve yerel basında yer almış elektronik \ngazete haberlerinde alana dair üretilen projeler ile söylemler üzerinden eleştirel bakış açısıyla tarihsel, \ntoplumsal, politik ve mekânsal bağlamda tartışılmaktadır. Sonuç olarak, toplumsal bir mekân olan Kavak \nMeydanı’nın dönüşüm projesinde tasarlanan mekânın üretiminde kararsız planlama süreci, kentli katılımının \noluşturulamadığı, ‘mekânsal pratik’ ve ‘temsilin mekanı’nın tarihsel değerinin göz ardı edilmesi ile; algılanan, \ntasarlanan ve yaşanan mekânın diyalektik bağıntısının koparıldığı gözlemlenmektedir.","PeriodicalId":342724,"journal":{"name":"Sanat ve Tasarım Dergisi","volume":"68 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2023-06-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Sanat ve Tasarım Dergisi","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.20488/sanattasarim.1313813","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
Abstract
Trabzon kent merkezinde tarihi spor meydanı olma özelliğiyle eşsiz bir konuma sahip olan Kavak Meydanı,
batısında konumlanan Hüseyin Avni Aker Stadyumu’nun inşasıyla bu önemli görevini pekiştirmiştir. 66
yıl hizmet veren stadyumun eski ve yetersiz kaldığı gerekçesiyle 2018 yılında tamamen yıkılması, Kavak
Meydanı’nın üstlendiği tarihi spor kimliğini sekteye uğratmıştır. Meydanda uygulanan dönüşüm projesi
ile alanın tarihi ve belleği bağlamında toplumsal yeniden üretim süreci başlatılmıştır. Kavak Meydanı ve
Stadyumun, tarihsel bağlamda mekânsal üretim sürecine odaklanan çalışmada, yöntem olarak Lefebvre’nin
mekânsal üçlü teorisinde yer alan algılanan, tasarlanan ve yaşanan toplumsal mekân ögeleri aracılığıyla
mekânsal çözümlemeci bir yaklaşım benimsenmiştir. Kavak Meydanı’nın tarihsel süreçteki gelişimi, kent
için önemi ve Hüseyin Avni Aker Stadyumu’nun inşasından yıkımına kadar süreci çok katmanlı fotografik
bir okuma ile desteklenmektedir. Stadyumun yıkım süreci ise yıkım söylentilerinin çıktığı 2012 yılından,
dönüşüm projesinin ilk etabının tamamlandığı 2021’e kadar ulusal ve yerel basında yer almış elektronik
gazete haberlerinde alana dair üretilen projeler ile söylemler üzerinden eleştirel bakış açısıyla tarihsel,
toplumsal, politik ve mekânsal bağlamda tartışılmaktadır. Sonuç olarak, toplumsal bir mekân olan Kavak
Meydanı’nın dönüşüm projesinde tasarlanan mekânın üretiminde kararsız planlama süreci, kentli katılımının
oluşturulamadığı, ‘mekânsal pratik’ ve ‘temsilin mekanı’nın tarihsel değerinin göz ardı edilmesi ile; algılanan,
tasarlanan ve yaşanan mekânın diyalektik bağıntısının koparıldığı gözlemlenmektedir.