Kur’ân’a ve Sünnete Göre Doğal Afetlere Karşı Tutum ve Davranışların Değerlendirilmesi

Abstract

İnsanlık tarihi boyunca tabii afetler insanları zorlayan bir dizi olumsuzlukların tezahür ettiği olaylar olmuştur. Her daim başta deprem olmak üzere sel, kasırga ve yangın gibi doğa hadiseleri meydana gelmekte ve afete dönüşebilmektedir. Bu çalışma, olağanüstü durumları anlamada dini metinlerden doğru istifade etme noktasında katkı sunmayı amaçlamaktadır. Kur’ân’da ve sünnette yer alan metinlerin olağandışı hadiselerle ilgisinin doğru ve tutarlı ilişkilendirilmesi, Nass’ların doğru okunması ve anlaşılması yönünden değerlidir. Doğal afetlerin sebepleri belli olup bu durum bilimin konusudur. Bu nedenlerin gerisinde sebepleri yaratan vardır; böyle şeyler olduğunda bunu unutmamak, bunların ikaz mı, ceza mı veya mükâfatın artması mı olduğuna da bakmak gerekmektedir. Müslümanın başına gelen sıkıntılar, onun günahlarının silinmesine, gelecek dert ve musibetlere engel olmasına, ilahi bir ikaza ve uyarıya vesile olmaktadır. Tüm bu olumsuzluklar Müslümanın manevî derecesinin artması için denemedir. Hz. Peygamber, “Belaların en büyüğü peygamberlere, sonra evliyaya, sonra diğer has kullara gelir.” demektedir. Her musibette ceza aramak doğru değildir. Aksine bunların bir kısmında nice rahmet tecellileri saklıdır. Bu çalışmayı farklı kılan husus; konu hakkında gelen Nass’ların tematik okuma esaslı ele alınması, mevzunun mantıkî ve aklî verilerle desteklenmiş olmasıdır. Analiz metodunun kullanıldığı araştırmanın sonucunda tabii âfetler, salgın hastalıklar gibi durumlarda Müslümanın tutum ve davranışının nasıl olması gerektiğine vurgu yapılmaktadır.