Pochówki ekologiczne w świetle prawa polskiego i kanonicznego

Abstract

Pochowanie zmarłego w różnych kulturach i okresach historycznych przybierało rozmaite formy. Obrzędy i związane z nimi tradycje są silnie zakorzenione w większości kultur i nawet postępująca zmiana nastawienia do środowiska i koncepcji życia po życiu nie wyprze tych tradycji zapewne w najbliższej przyszłości. Najczęstszą formą pochówku jest grzebanie ciała zmarłego w ziemi, w trumnie. Ta tradycyjna metoda generuje dwa problemy: rosnące zapotrzebowanie na miejsce do pochówku i szkodliwy wpływ na środowisko naturalne. Przy metropoliach znajduje się szereg cmentarzy, które się rozrastają, by pomieścić nowe groby. Na wielu brakuje już miejsc. Potrzebne są alternatywne metody grzebania zmarłych. Pojawiła się kremacja, a w niektórych państwach: kompostowanie, resomacja, promesja, uważane za ekologiczne, ale nie wszędzie dopuszczalne przez prawo. W Polsce zgodnie z prawem świeckim i kościelnym pochówki mogą mieć miejsce tylko na cmentarzach zarówno w formie pochowania ciała w ziemi, jak i pochowania prochów.