Latyczów. Dzieje miasta na Kresach na przestrzeni wieków

Abstract

Przedmiotem niniejszego artykułu są dzieje miasta Latyczów, uznawanego za jedną z najstarszych miejscowości Podola. W 1362 roku miasto znalazło się w granicach Wielkiego Księstwa Litewskiego, natomiast za panowania króla Kazimierza Wielkiego zostało włączone do Królestwa Polskiego. W okresie najazdów tatarskich na ziemie polskie Latyczów niejednokrotnie padał łupem najeźdźców. W celu powstrzymania najazdów Jan Potocki, starosta kamieniecki, zbudował w Latyczowie zamek i mury obronne. Jednakże miasto nadal było rabowane i niszczone. Około roku 1430 w Latyczowie erygowano pierwszą parafię rzymskokatolicką. Szczególne miejsce w historii miasta zajmuje przywieziony przez misjonarzy dominikańskich cudowny obraz Matki Bożej Latyczowskiej, będący kopią słynnego obrazu Salus Populi Romani. Rozwijał się kult maryjny, co roku na odpust do Latyczowa przybywały rzesze wiernych różnych narodowości i wyznań. W 1920 roku, w związku z najazdem bolszewików na Podole, cudowny wizerunek na zawsze opuścił Latyczów. 17 lipca 1941 roku do miasta wkroczyła armia niemiecka. Podczas okupacji Latyczów popadł w ruinę, a mieszkańców dotknął terror. Pod koniec marca 1944 roku miasto zostało zajęte przez wojska sowieckie. Budynki sakralne w ZSRR wraz z przedmiotami kul- tu uważane były za własność państwową i nierzadko wykorzystywane do celów gospodarczych. Po ukończeniu wojny sanktuarium latyczowskie przekształcono na magazyny z nawozami, paliwem oraz materiałami budowlanymi. Odzyskanie świątyni udało się dopiero w okresie pierestrojki. Wówczas rozpoczął się nowy etap duchowego odrodzenia Ukrainy. Obecnie w Latyczowie znajduje się ukoronowana kopia obrazu Matki Boskiej Latyczowskiej. Co roku na odpust do sanktuarium przybywają tysiące pielgrzymów różnych wyznań i narodowości.