Alternatywne funkcje zabytkowych wnętrz kościelnych a mariaż ze sztuką współczesną

Abstract

Zmiana uwarunkowań historyczno-ekonomicznych powoduje, że cywilizowane społeczeństwa dokonują przewartościowań w zarządzaniu zabytkami, a tym samym przeliczają środki przeznaczane na ich ochronę. Specyficzną sytuację można zaobserwować analizując artefakty sakralne i postsakralne. W artykule autor analizuje dwa przykłady obrazujące strategię nadzoru nad zabytkowym wnętrzem sakralnym w trakcie jego fuzji ze sztuką nowożytną: kościół św. Jana w Gdańsku oraz kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lubiążu. Zabytki różnią się terenem, na którym się znajdują, łączy je ta sama tragiczna historia oraz "zmartwychwstanie", którego obecnie doświadczają dzięki współpracy ze sztuką nowoczesną. Artykuł skupia się na jakości i specyfice tych fuzji.