Model „slow muzeum” jako koncepcja funkcjonowania muzeum w dobie akceleracji społecznej

Abstract

Zjawisko akceleracji społecznej, oprócz niewątpliwych korzyści, niesie również wiele zagrożeń. Dotyczą one wielu sfer życia społecznego, w tym między innymi zdrowia fizycznego i psychicznego. W świecie muzealnym mogą skutkować na przykład komercjalizacją, nieprzystosowaniem do psychofizycznych możliwości widza, profuzją ekspozycji oraz wydarzeń, obniżeniem poziomu oferty, a także zachwianiem tożsamości muzeum. W odpowiedzi na negatywne skutki przyspieszenia powstał ruch slow life. Jego zasady i wartości posłużyły w niniejszym artykule do stworzenia ich muzealnych ekwiwalentów i w rezultacie wykreowania teoretycznego modelu „slow muzeum”. Nowy model jest przejawem myślenia progresywnego, które jednocześnie z szacunkiem podchodzi do tradycji i dziedzictwa. Autor rysuje obraz zmian zachodzących w podsystemie muzealnym po implementacji idei slow, a także prezentuje „wyjścia” i korzyści społeczne, jakie generowałby wówczas podsystem. Najważniejszą z nich byłoby zwiększenie zdolności przystosowawczych społeczeństwa do zjawiska przyspieszenia, w tym przeciwdziałanie wykluczeniu z „kultury realu”.