MEKÂNIN SUÇA YANSIMASI: KENTSEL MEKÂN VE ÇOCUK SUÇLULUĞU İLİŞKİSİ

Abstract

Bu çalışma çocuk suçluluğu olgusunu kentleşme ve kentsel mekân üzerinden değerlendirmektedir. Bu çalışmada kentsel mekân ve çocuk suçluluğu ilişkisinin sosyolojik boyutunun açıklanması amaçlanmaktadır. Çalışmada kent kavramından hareketle kentleşme ve kentlileşme olguları irdelenmekte, çocuk suçluluğu kavramına değinilmektedir. Ayrıca kentleşme sürecinin çocuk suçluluğuna neden olan yönleri ortaya konulmaktadır. Bu bağlamda, göç, gecekondu ve yoksulluğun çocuk suçluluğu üzerindeki etkisi tartışılmaktadır. Araştırma kuramsal olarak sosyal düzensizlik teorisine dayanmaktadır. Mekânda göçün, farklı kültür ve değişik etnik özellikteki insanların olması, sosyo-ekonomik statünün yetersizliği, kentsel etkileşimin sağlanamaması, sosyal denetimin etkili bir şekilde yapılamaması sosyal düzensizliği yaratmakta bu durum çocuk suçluluğuna neden olmaktadır. Çalışmada mekânın suça yansımasının bir sonucu olarak çocukların suç kültürüne maruz kalmalarının çocukları suça yönlendirdiği, çocuk suçluluğunun mekân üzerinden yeniden üretildiği ortaya çıkmaktadır. Bu araştırma kentsel mekânın çocuk suçluluğunu nasıl etkilediğini yansıtması açısından önemli görülmektedir. Çocuk suçluluğu ile mücadele etmek için göçlerin kontrol altına alınması, gecekondu ve çöküntü bölgelerinin iyileştirilmesi, yoksul hanelere gelir ve istihdam desteği sağlanarak çocukların çalışma hayatından, yasadışı işlerle uğraşmaktan çekilmesi ve eğitime yönlendirilmesi, kentsel mekânların ıslah edilerek güvenli mekânlara dönüştürülmesi, suç işleme yoğunluğunun fazla olduğu sıcak noktalarda denetim mekanizmasının artırılması, madde kullanımı ve satışı ile mücadele edilmesi önerilmektedir.