The struggle of Fortinbras and Horatio in Romania: removal and re-collection of the communist past in Romanian museum

Abstract

The struggle of Fortinbras and Horatio in Romania: removal and re-collection of the communist past in Romanian museums Over twenty years after the dismantling of communist regimes began in Central and Eastern Europe, the governments and people in these former Soviet bloc countries are faced with varying and often opposing ways to approach and present the communist past. Focusing on post-1989 museums in Romania, especially the Sighet Museum in Sighetul Marmaţiei and the Romanian Peasant Museum in Bucharest, the article will examine three themes that appear in museum exhibitions of Romanian communist history: the marginalization of the communist past, the victimization of a nation, and the need by curators to “rescue memory.” these approaches to the communist past leave a great deal out. Limited and biased portraits hinder a healthy coming to terms with the past initially intended by these institutions in Romania and similar institutions across Central and Eastern Europe. However, some attempts have been made to bring in more voices and face the past on its own terms apart from the political motivation or desires for retribution, which often motivate the current interpretation of the past. Walka Fortynbrasa z Horacym w Rumunii: likwidacja i ponowne przypomnienie komunistycznej przeszlości w rumunskich muzeach Po ponad 20 latach od chwili, gdy zaczely sie rozpadac komunistyczne rezimy w Europie Środkowo-Wschodniej, rządy i spoleczenstwa bylych krajow bloku sowieckiego doświadczają odmiennych, czesto przeciwstawnych podejśc do komunistycznej przeszlości i sposobow jej przedstawiania. Skupiając swą uwage na muzeach w Rumunii po roku 1989, zwlaszcza Miejscu Pamieci Ofiar Komunizmu i Ruchu Oporu w Sighetu Marmaţiei (Syhot Marmaroski) oraz Muzeum Chlopstwa Rumunskiego w Bukareszcie, autorka niniejszego artykulu analizuje trzy zagadnienia, ktore przewijają sie w muzealnych ekspozycjach poświeconych dziejom Rumunii w czasach komunistycznych; są to: marginalizacja komunistycznej przeszlości, wiktymizacja narodu i potrzeba „ocalenia pamieci” przez kustoszy. Powyzsze podejścia do komunistycznej przeszlości ignorują wiele kwestii. Niepelny i tendencyjny obraz opoźnia zatem dojście do ladu z przeszlością na zdroworozsądkowych zasadach, co w myśl początkowych zalozen mialo w Rumunii nastąpic dzieki muzeom, jak tez dzieki podobnym placowkom w calej Europie Środkowo-Wschodniej. Jednakze podejmowane są wciąz nowe proby, aby dopuścic do glosu wiecej roznych opinii i stawic czolo przeszlości niezaleznie od motywacji politycznych bądź dązenia do zemsty, ktore czesto stoją za biezącymi interpretacjami przeszlości.